فلسفه اعتکاف، تقویت روحی در برابر ناملایمات است/ کارکردهای اجتماعی اعتکاف
گروه معارف ــ رئیس پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن گفت: در ایام اعتکاف انسان بین خودش و خدا خلوت کرده و توشه معنوی برمی‌دارد تا بتواند هنگام ورود به جامعه در برابر ناملایمات مقاومت کرده و از مسیر خدا دور نشود.
حجت‌الاسلام‌والمسلمین محمدصادق یوسفی‌مقدم، رئیس پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن در گفت‌وگو با ایکنا از قم با اشاره به اینکه انسان‌ها به‌طور معمول واجبات دین خودشان را مانند نماز و روزه گرفتن رعایت می‌کنند، اظهار کرد: انسان وظیفه‌اش در دستوراتی که خداوند داده کاملاً روشن است اما در طول سال نیازمند سلسله عباداتی است که توانایی روحی او را بالابرده و از نظر معنوی تقویت شود تا بتواند در برابر تهاجمات بیرونی در جامعه مقاومت کند.
وی با تأکید بر آگاهی از فلسفه اعتکاف، ادامه داد: اعتکاف برای این است که انسان بین خودش و خدا خلوت کند و توشه معنوی بردارد و هنگام ورود به جامعه در برابر ناملایمات مقاومت کند و از مسیر خدا دور نشود و در واقع این فلسفه وجودی بسیاری از مستحبات است.
رئیس پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن در مورد اینکه اسلام دینی اجتماعی است که مسلمانان را به حضور در اجتماع دعوت می‌کند ولی با این وجود شاهد ایامی چون اعتکاف برای گوشه‌نشینی و خلوت معنوی هستیم که در نگاه اول شاید این دو امر با یکدیگر معارض به نظر آیند، افزود: در اینکه اسلام دینی اجتماعی است نباید شک داشت، چراکه خداوند مردم را در جای‌جای مباحث قرآنی به حضور در جامعه فرامی‌خواند اما از طرف دیگر ما را به فراق و دوری از جامعه و خلوت با خدا دعوت می‌کند و درواقع در ایام اعتکاف انسان، ریاضتی را تحمل می‌کند تا تقویت روحی پیدا کند و بتواند در جامعه درست حرکت کرده و حرکتش منطبق بر اراده و خواست خدا باشد.
یوسفی مقدم گفت: یکی از ویژگی‌های مهم اعتکاف این است که جامع عبادات است، فرد معتکف نمازش را اول وقت می‌خواند، قرائت قرآن بامعنا دارد، از معصیت‌ها دوری می‌کند، غیبت نمی‌کند، تهمت نمی‌زند و خلاف مرتکب نمی‌شود.
وی با اشاره به کارکرد اجتماعی اعتکاف، بیان کرد: فرد معتکف انسانی معتدل، عادل، خیرخواه و باتقوا می‌شود و این آثار اجتماعی اعتکاف است و یکی از فلسفه‌های اصلی اعتکاف اینست که انسان این سرمایه‌های به دست آورده در اعتکاف را در جامعه مصرف می‌کند و ثمره و سود اعتکاف را جامعه می‌برد.
عضو هیئت‌علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی اعتکاف را یک ویژگی طبیعی و ذاتی و خواست فطری انسان دانست و ابراز کرد: انسان دوست دارد با محبوب خود خلوت کند و هنگامی‌که بهترین محبوب را خدای خویش تشخیص دهد که زیبا و کمال مطلق است، طبیعی است که همواره دوست دارد با این کمال مطلق خلوت کند.
حجت‌الاسلام یوسفی مقدم با بیان اینکه ادیان توحیدی همگی به دنبال احیا کردن یا جهت دادن به این گرایش فطری انسان بودند و این اعتکاف در یهودیت و مسیحیت هم هست ادامه داد: اما در اسلام این اعتکاف جهت‌دار شد که انسان علاوه بر اینکه موجودی اجتماعی است در فرصت‌هایی می‌تواند باخدای خودش خلوت کند البته این خلوت نباید انسان را بعداً از جامعه غافل کند و از اعتکاف باید به‌درستی و در مسیر رضای الهی بهره ببرد.
انتهای پیام
