این نوشتار تقدیم به متدینان و متشرعانی که با وجود رونق ادیان و مسالک کاذب و تبلیغات فراوان از سوی فرقهسازان خدانشناس، پاکباز راه حق هستند و مبارک باشد این عید بر آنان که گناهان جسم و روح را در انهار رمضانی خداوند غسل دادند و اکنون از دریای معرفتی دعای قنوت عید فطر بهره میبرند، باشد که فطرت ما از پس غبار فراموشی زنده شود و فطرت پاک همان دین اسلام است که خداوند در وجود هر عبدی، به ودیعت نهاده است.
در عبارات آغازین این دعای نغز، صفات کمالی حق مشاهده میشود. انسان خداجو در تمنای عاجزانهاش، قرب خداوند را میجوید؛ زیرا میخواهد عبدالله شود و نه عبدالعبد و این شروع توحیدگونه در دعا، عمل توحیدی را معین میسازد و در همنشینی کلمات، گویا رابطه علیت را میبینیم؛ نشانه کبریایی خداوند، عظمت آسمانها و زمین است. (جاثیه37) و لباس کبریایی برازنده حق متعال است نه صرف در آسمانها بلکه در زمین و به تعبیر سنایی غزنوی:
انسان یا به تعبیر مولانا این نی که از اصل خویش دورافتاده است، با اعتصام به این صفات، دنبال روزگار وصل خویش است و مؤید این کلام، دعای تابناک مهدوی در مسجد سهله است: «وَتَفَرَّدَ بِالكِبْريآءِ وَالآلاءِ فَلا ضِدَّ لَهُ فى جَبَرُوتِ شَأنِهِ» یعنی هیچ منازع و هماوردی را نتوان یافت که بزرگیاش به انداره تو باشد.
بعد از اثبات توحیدگویی، حال این عبد مستجیر میخواهد به او متصل شود و صِبغهای از او بگیرد پس خدا دستور میدهد: «وَ لْيَعْفُوا وَ لْيَصْفَحُوا» (نور/22) زیرا کسی وصف معشوق و حالاتش را به زبان میآورد که عشقبازی کرده باشد، عشقبازی با معشوق، همان عمل صالح است که این ناتوان در این عرصه پایش لنگان است.
تکرار 9 باره عفو، رحمت، تقوا و مغفرت آثار تربیتی دارد. این تلنگر و تذکار برای خروج از دَرَکات رذائل و ورود به باب الفضائل است. چه بسا منِ بنده گناهانی را در این ماه مرتکب شدهام و این فضیلتشماری در دعا مرا واداشته که صالح شوم و غره به انجام ظواهر دین نگردم.
شکوه این عید از زوایای مختلف بینالمللی، معنوی، سیاسی و اجتماعی برای مسلمانان و اهل فطرت پاک در دو جمله عاطفی خلاصه میشود که بندگان به رب خویش گویند: «آدم شویم و عاشقت شویم». و چه اجتماع زیبایی است که حتی در لحظه عید هم تضرع به درگاه خدا فراموش نمیشود و به غیر از آن، ترسیمکننده وحدت و همدلی مسلمانان است، کدام دین توانایی به صحنه کشیدن این رستاخیز عظیم را دارد؟
حضرت سجاد(ع) در دعای ۴۵ از صحیفه سجادیه روز عید فطر را روز عید و سرور و همیاری مسلمانان میدانند: «فِي يَوْمِ فِطْرِنَا الَّذِي جَعَلْتَهُ لِلْمُؤْمِنِينَ عِيداً وَ سُرُوراً، وَ لِأهْلِ مِلَّتِكَ مَجْمَعاً وَ مُحْتَشَداً»، روزی که در نزد باریتعالی از باب اجتماع و در صف واحد قرار گرفتن مسلمانان و تمجید الهی کردن محبوبتر است و عید فطر نردبان عزت دنیا و آخرت است.
در قنوت عید فطر، افزون بر ستایش محمد(ص) و آل ایشان، برای وجود مقدس پیغمبر(ص)، این عید مایه ذخیره، شرف و ارجمندی است و زمانی در این جشن تکریم حقیقی رسول اکرم(ص) محقق میشود که دلهای مسلمانان بههم نزدیک و علیه استکبار جهانی، استوار باشند. به تعبیر شهید مطهری با چنین مضمون که اگر پیغمبر بودند میگفتند که مسلمانان باید قبله توجهشان فلسطین باشد.
رهبر معظم انقلاب تأکید میکنند که «ذخیره عید فطر دو ثقل است نخست، نزدیکی و وحدت مسلمانان و دیگری توجه به کانون معنویت دنیای اسلام؛ وحدت هم در ابعاد اسلامی قابل صدق است و هم در ابعاد ملی و قومی وسیع». یکی از خطرات پیشرو، پیادهسازی سیاست تخریبی فدرالیسم قومیتی یا ناسیونالیسم قومگرایانه است که خطرات این سیاست در استانها و شهرهای مرزنشینی حس میشود.
دشمن از گلوگاه فرهنگی میخواهد بر تقویت زبان قومیتها در نوشتار اقداماتی انجام دهد و به نوعی زبانهای قومیتی در عرض زبان رسمی فارسی قرا گیرد که این اقدام را میتوان «تجزیهطلبی فرهنگی» نام نهاد. بنابراین باید در کنار وحدت اسلامی، وحدت ایرانی با غنای رنگارنگ قومیتها را مدنظر داشت و سیاست تقابلی ما، سیاست کثرت قومی در عین وحدت کشور ایران است.
خدایا مرا وارد خیر و انفاق ایمان بگردان همانطور که محمد(ص) و خاندانش را داخل گردانیدی «أدْخَلْتَ فِیهِ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ» و خدایا از شرور و مسکنتها و مذلتها خارج ساز همانطور که محمد(ص) و خاندانش را خارج ساختی «أخْرَجْتَ مِنْهُ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ».
اکتساب خیرات و دفع شرور با پیروی از الگوها و انسانهای صالح و مخلص است. پس با این الگوهای حسن و بندگان عالی خداوند اتصال و پیوستگی برقرار کنید و همچنان خیر و نیکی را طلب کنید. هدایت به سوی مقصد بدون الگو و ولایتپذیری از آنان میسر نخواهد بود و این الگوها که در دعا، «عبادک الصالحون» و «عبادک المخلصون» خوانده شدهاند، نمونه اعلایش، انبیا و اهل بیت طاهرین(ع) و اولیاالله هستند که لسانالغیب میفرماید: