چرا باید «امام رضا(ع) و كرامت انسانی» را خواند؟

به گزارش ایکنا، حجت الاسلام محمدرضا زائری در آستانه سالروز شهادت علی ابن موسی الرضا (ع) در صفحه اینستاگرام خود درباره کتاب «امام رضا (ع) و کرامت انسانی» نوشته است:

استاد محمد حكيمی به موضوع «انسان» توجه كرده و در اين كتاب از «موجودی با كرامت» نوشته‌اند؛ «اكنون بايد ژرف بينديشيم كه اين انسان‌ها با آن همه اوج و عظمت خدايی، همان‌ها هستند كه در كوچه و بازار و شهر و روستا پراكنده‌اند، همان كارگران ساختمانی، همان كشاورزان آفتاب سوخته دشتها و همان معدنچيان زغال سنگ هستند.»

مؤلف معتقد است كه اگر بخواهيم رضايت امام هشتم عليه السلام را محقق كنيم بايد بكوشيم كه در اطراف حرم ايشان نيازمندی گرسنه باقی نماند. ما همواره به دلايل گوناگون از جمله تلاش برای حفظ تمايز و هويت مستقل خود در مقابل تهديدها از ايمان سخن گفته‌ايم و تمركز فراوانتری بر خصوصيات اعتقادی داشته‌ايم و به اين ترتيب از یک مسئله اساسی‌تر يعنی اشتراک انسانی خود با ساير بشر غافل شده‌ايم، در حالی كه كرامت انسان و ارزش آحاد بشر از منظر خلقت و عنايت الهی يک اصل بسيار بنيادين در معارف دينی ماست.

در بخشی از كتاب با عنوان «كرامت انسانی و احترام به انديشه‌ها» چنين می‌خوانيم: «افكار و انديشه‌های هر انسانی بايد مورد احترام باشد و جامعه به باورهای آنان حرمت نهند، امام رضا عليه السلام از امام علی عليه السلام نقل كردند كه مسلمانان به پيامبر گفتند: ای رسول خدا! اگر كسانی را كه در حوزه قدرت تو هستند، در پذيرش اسلام مجبور كنی، نفرات ما زياد می‌گردد و در برابر دشمنان نيرومند می‌شويم. پيامبر در پاسخ فرمود: من هيچ‌گاه با انجام دادن كاری كه بدعت است و در باره آن دستوری نرسيده، به ديدار خدا نخواهم رفت. خدای متعال پس از اين جريان اين آيه را فرو فرستاد: ای محمد! اگر خدا می‌خواست همه مردم روی زمين به دين می‌گراييدند. آيا تو مردم را مجبور می‌سازی كه دين باور باشند؟»

مؤلف در اينجا به تشريح اين نكته می‌پردازد كه اقتضای كرامت انسانی اختيار و آزادی مردم در انتخاب آيين و عقيده است و در حقيقت «احترام و كرامتی كه انسان‌ها دارند، مانع می‌گردد كه پيامبر اسلام همگان را به اجبار به دين باوری وادارد و با زور و قدرت آنان را معتقد بار آورد، زيرا كه چنين دين باوری جايگاه و كرامت انسانی انسان‌ها را ناديده می‌گيرد و اين كار در منطق دين نادرست است.»