به گزارش ایکنا، حجتالاسلام والمسلمین کاوس روحیبرندق، عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس و از شاگردان آیتالله بهجت، در درسگفتارهای رمضانی ایکنا به شرح ادعیه زبور آل محمد(ص) در صحیفه سجادیه میپردازد. این جلسات در ایام ماه مبارک رمضان هر روز در صفحه اندیشه ایکنا منتشر میشود. در ادامه دهیمن جلسه از این درسگفتار از نظر میگذرد؛
در این جلسه از دعای ششم صحیفه سجادیه، یک نکته دیگر مطرح میکنیم که نکته عجیبی است. حضرت(ع) میفرماید: «وَ اجْعَلْنَا مِنْ أَرْضَى مَنْ مَرَّ عَلَيْهِ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ مِنْ جُمْلَةِ خَلْقِكَ أَشْكَرَهُمْ لِمَا أَوْلَيْتَ مِنْ نِعَمِكَ»؛ یعنی خدایا، من را از کسانی قرار بده که از همه بیشتر از آنها خشنود هستی. آیا ایرادی دارد انسان این طور دعا کند؟ آیا این تکبر است؟ خیر، مانند این است که دعا کنیم، خدایا من را از همه متواضعتر قرار بده که بد نیست. همچنین انسان باید در کارهای خوب با دیگران مسابقه بدهد و کار خوب را از دیگران بهتر انجام دهد که معنای چنین کاری نیز، حسادت نیست که خداوند دیگران را به عقب بیندازد.
حضرت سلیمان(ع) هم میگوید خدایا به من مُلک جهانگشا عنایت کن تا شکر نعمت تو را به جای آورم. امام سجاد(ع) هم در این دعا میفرمایند: خدایا، من را در سپاسگزاری نعمتهای خودت، از همه سپاسگزارتر قرار بده. در روایت داریم که تواضع، نعمتی است که کسی به آن حسادت نمیکند؛ یعنی شما هر نعمتی داشته باشید همه نسبت به آن حسود میشوند، اما اینکه متواضع باشید و خود را کوچک ببینید، نعمتی است که کسی بدان حسادت نمیکنند. پس از خدا درخواست میکنیم که خدایا، ابتدا ما را در این ماه رمضان توفیق بده که به این نعمتهایی که از آنها غافل هستیم توجه پیدا کنیم و سپس توفیق داشته باشیم که در طول سال آنها را انجام دهیم.
انتهای پیام