گریه بر مظلومیت امام حسین(ع) + فیلم
یک کارشناس قرآنی با بیان این مطلب که هرگاه برای مظلومیت امام حسین(ع) گریه کنیم، نورانیت پیدا می‌کنیم، گفت: یکی از گریه‌هایی که تا بلندای محشر به درد مردم می‌خورد، گریه بر مظلومیت امام حسین(ع) است.
به مناسبت ایام اربعین حسینی، پای درس گفتار «زندگی اجتماعی با سیدالشهدا(ع)» از زبان حجت‌الاسلام سیدجواد بهشتی، کارشناس قرآنی نشسته‌ایم تا مروری بر درس‌های عملی از زندگی و سیره امام حسین(ع) برای زندگی امروز بشر داشته باشیم.
حجت‌الاسلام والمسلمین سیدجواد بهشتی در هشتمین قسمت از این مجموعه به موضوع «گریه کردن برای مظلومیت امام حسین(ع)» پرداخت که مشروح آن را در ادامه مشاهده می‌کنید و می‌خوانید.
«شما گریه می‌کنید؟ از گریه کردن لذت می‌برید؟ حدیث داریم «خداوند چهره گریان را دوست دارد.» البته این موضوع به انگیزه گریه کردن ربط دارد. خداوند متعال در آیه ۵۸ سوره مریم می‌فرماید: «أُولَٰئِكَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیهِمْ مِنَ النَّبِیینَ مِنْ ذُرِّیةِ آدَمَ وَمِمَّنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ وَمِنْ ذُرِّیةِ إِبْرَاهِیمَ وَإِسْرَائِیلَ وَمِمَّنْ هَدَینَا وَاجْتَبَینَا ۚ إِذَا تُتْلَىٰ عَلَیهِمْ آیاتُ الرَّحْمَٰنِ خَرُّوا سُجَّدًا وَبُكِیا؛ اینان(که از زکریا تا ادریس اوصافشان یاد شد) همان رسولانی هستند که خدا از میان همه اولاد آدم و اولاد آنان که با نوح در کشتی نشاندیم و اولاد ابراهیم و یعقوب و دیگر کسان که هدایت کرده و برگزیدیم، آن‌ها را به لطف و انعام خود مخصوص گردانید(و حال آن‌ها در بندگی چنان است) که هرگاه آیات خدای رحمان بر آن‌ها تلاوت شود با گریه(شوق و محبت) روی اخلاص بر خاک نهند.» خداوند در این آیه می‌فرماید «سُجَّدًا وَبُكِیا» در نماز گریه می‌کنند و فرشته‌ها به تماشای آن‌ها می‌آیند.
امام صادق(ع) به یکی از اصحابشان فرمودند: «اگر در قنوت نماز به گریه افتادی برای من دعا کن.» گریه در قنوت نماز لحظه طلایی نام دارد. امامان معصوم(ع) التماس می‌کردند که خدایا اشک چشم به ما عطا کن. پیامبر اکرم(ص) امکانات خیلی کمی داشتند و زمانی که می‌خواستند رزمندگان را به جبهه جنگ اعزام کنند، وقتی اسلحه تمام می‌شد به بقیه می‌گفتند به خانه‌های خود برگردید دیگر اسلحه نداریم. این موضوع در آیه 92 سوره توبه آمده است: «وَلَا عَلَى الَّذِينَ إِذَا مَا أَتَوْكَ لِتَحْمِلَهُمْ قُلْتَ لَا أَجِدُ مَا أَحْمِلُكُمْ عَلَيْهِ تَوَلَّوْا وَأَعْيُنُهُمْ تَفِيضُ مِنَ الدَّمْعِ حَزَنًا أَلَّا يَجِدُوا مَا يُنْفِقُونَ؛ و همچنین بر آن مؤمنانی که چون مهیای جهاد شده و نزد تو آیند که زاد و لوازم سفر آن‌ها را مهیاسازی و تو پاسخ‌دهی که من مالی که به شما مساعدت کنم ندارم برمی‌گردند در حالی که از شدت حزن اشک از چشمانشان جاری است که چرا نمی‌توانند مخارج سفر خود فراهم سازند(بر آن‌ها هم حرج و گناهی بر ترک جهاد نیست).»
این افراد گریه می‌کردند که نتوانستند به جبهه بروند؛ این گریه‌های مقدسی است که در قرآن به آن اشاره شده است همگون؛ حضرت یعقوب(ع) به‌اندازه‌ای برای از دست دادن فرزند خود حضرت یوسف(ع) گریستند تا بینایی خود را از دست دادند؛ گریه برای پاسداری از نظام اسلامی، گریه برای شب‌زنده‌داری در جبهه‌های جنگ، گریه برای گناهانی که کردیم. احادیث فراوانی درباره گریستن بر گناهانی که در گذشته مرتکب شدیم وجود دارد. گریه برای ظلمی که به مردم می‌شود، گریه برای فقر مستمندان از جمله گریه‌هایی است که خداوند دوست دارد. یکی از گریه‌هایی که تا بلندای محشر به درد مردم می‌خورد، گریه بر مظلومیت امام حسین(ع) است.
امام رضا(ع) فرمودند: «هر کس که عاشورا، روز مصیبت و اندوه و گریه‌اش باشد، خداوند روز قیامت را برای او روز شادی و سرور قرار می‌دهد.»(بحار‌الانوار، ج ۴۴، ص ۲۸۴) هرگاه برای مظلومیت امام حسین(ع) گریه کنیم نورانیتی پیدا می‌کنیم. خداوند آبرویی به امام حسین(ع) داده است که هر کس برای او خود را به شکل گریه‌کنندگان در بیاورد، اجر دارد؛ مخصوصاً در راهپیمایی اربعین حسینی. اگر بتوانیم در خلوت خودمان صحنه‌های عاشورا را به یاد بیاوریم(مخصوصاً آن صحنه‌های دلخراش) و گریه کنیم در دنیا سعادتمند می‌شویم و این موضوع سبب روشنایی عالم قبر و سربلندی ما در قیامت می‌شود. برای گریه کردن بر امام حسین(ع) تمرین کنیم و مطمئن باشیم راضی خواهیم شد.»
انتهای پیام
