«پسر دلفینی»؛ فیلم فانتزی در خدمت مفهوم + فیلم

به گزارش ایکنا، فیلم کودک ژانری مهجور در سینمای کشورمان است چون اکثر تولیدات هنر هفتم به سمت آثاری متمایل شده‌اند که در آنها جذب گیشه به هر قیمتی هدف است. بی‌توجهی به این گونه سینمایی در شرایطی است که این عرصه می‌تواند هم محلی برای جذب گیشه باشد هم اینکه به واسطه آن تربیت مخاطب انجام شود. به هر حال در وضعیت موجود معدود آثاری هر ساله روی پرده می‌رود که عنوان فیلم کودک را یدک می‌کشد. این تولیدات صرفاً کارهای سرگرم کننده هستد بدون اینکه در آن ایده و هدفی مشخص باشد. در این میان کارهایی نظیر «پسر دلفینی» استثناهایی هستند که باید به شکل جدی آن را مد نظر قرار داد.

فیلمنامه

در خلاصه داستان  «پسر دلفینی» آمده، هواپیمایی در دریا سقوط می‌کند. یک دلفین (سفید) به همراه مادرش (نانا) نوزاد انسانی (پسر دلفینی) را در دریا پیدا می‌کند و از او مراقبت می‌کنند. سر انجام پسر دلفینی بزرگ می‌شود و بعد از اینکه متوجه می‌شود او یک انسان است به دنبال پیدا کردن مادرش از دریا خارج شده و راهی جزیره می‌شود. او توسط ناخدا مروارید نگهداری می‌شود. پسر دلفینی در مسابقه جمع‌آوری مروارید شرکت می‌کند. او توسط دزدان دریایی که برای بی‌بی‌زار کار می‌کنند، دزدیده می‌شود.

نویسنده فیلمنامه محمد خیراندیش کارگردان «پسر دلفینی» است. در این فیلم ممهترین امتیاز فضای فانتزی آن است که به شدت برای کودکان جذب است. این فیلم تلاش کرده قصه خود را با رنگ لعاب کودکانه به مخاطب خود بگوید بدون اینکه بخواهد به اهداف مد نظرش به شکلی مستقیم اشاره داشته باشد. برای مثل در قصه متوجه می‌شویم مادر پسر دلفینی در سقوط هواپیمایی مسافربری زخمی شده است، اما هیچگاه به بیننده با کلام گفته نمی‌شود این هواپیما بر اثر اصابت موشک ناو آمریکایی منفجر شده است.

این نوع پیام‌رسانی یکی از احتیاجات فیلم کودک در سال‌های اخیر بود که هیچگاه جدی گرفته نشد! چون همیشه هدف این بوده به راحت‌ترین شکل محتوا به کودک گفته شود. برای همین هم فیلم‌هایی که عمدتاً تولید کرده‌ایم نتوانسته نه در گیشه نه در اذهان کودکان اتفاقی خوب رقم زند.

ساختار

«پسر دلفینی» یک انیمیشن سینمایی تولید سال ۱۳۹۹ است. این انیمیشن به کارگردانی و نویسندگی محمد خیراندیش و تهیه‌کنندگی محمدامین همدانی روی پرده رفته است. تمام مراحل ساخت این انیمیشن بر عهده استودیوی ایرانی اسکای‌فریم ‌است. بر اساس ادعای محمد همدانی این انیمیشن قبل از نمایش در ایران در کشور روسیه اکران عمومی شده و توانسته‌ ۱۰۰ میلیون روبل معادل ۱٬۷ میلیون دلار فروش داشته باشد و دومین رتبه فروش در روسیه را به دست آورد. این فیلم سینمایی در زمانی 90 دقیقه، دوم شهریور روی پرده سینمای کشورمان رفت و توانسته تا به امروز فروشی معادل 11٬029٬339٬500 داشته باشد، البته شرایطی که بر جامعه حاکم شده، روی سینماها تأثیر منفی خود را داشته است، اما «پسر دلفینی»  همچنان به فروش نسبتاً موفق خود ادامه می‌دهد.

درباره ساختار این کار به چند نکته دیکر می‌توان اشاره داشت. ابتدا اینکه تا پیش از این فیلم  «شاهزاده روم» و «فیلشاه» کارهای برتر سینمای ایران در حوزه انیمیشن بودند، اما «پسر دلفینی» با پرشی خوب به لحاظ کیفی خود را از رقیبان خود جدا کرده  است. این کار در بحث گرافیک و طراحی تصویر با کارهای خارجی همترازی می‌کند. این اتفاق نشان می‌دهد اگر از آثار ایرانی حمایت صحیح انجام شود اتفاقات خوبی در سینما رقم خواهد خورد.

رنگ عنصر مهم و موفق بعدی در «پسر دلفینی» است. کیفیت خوب تصویر در کنار رنگ‌های متنوع و شاد، این کار را برای کودکان دلچسب کرده است. همچنین موسیقی فیلم و حضور علیرضا طلیسچی به عنوان خواننده یکی دیگر از اتفاقات شاد در کار است. صدا و تدوین این کار هم از استانداردهای سینمای ایران پای خود را فراتر نهاده است.

محتوا

اما جدا از تمام داشته‌های فنی، «پسر دلفینی» اتفاق خوبی در سینمای ایران است چراکه از محتوا تیزهوشانه بهره برده است. معمولاً در آثاری که موضوعات استراتژیک برای کودکان بیان می‌کند ساده‌ترین راه برای بازگویی مسائل انتخاب می‌شود بدون اینکه بخواهد در آن نگاهی فانتزی و کودکانه لحاظ شود. در این کار موضوعاتی چون؛ فاجعه سقوط هواپیمایی مسافربری و همچنین حمایت از تولید ملی مد نظر قرار می‌گیرد اما نگاه به این موضوعات به هیچ وجه شکلی مستقیم ندارد.

ممکن است در این میان سوالی پیش آید وقتی در انیمیشنی به صورت مستقیم به موضوعی دینی توجه نمی‌شود چگونه مخاطب می‌خواهد متوجه مفاهیم شود؟ جواب روشن است. هنگامی که قصه قادر باشد مخاطب را جذب کند ذهن پرسشگر کودک پیرامون اتفاقاتی که در داستان افتاده سوال خواهد کرد. همین موضوع باعث می‌شود زمان دریافت جواب آن را بپذیرد.  نکته بعدی، فیلم خود را اسیر برخی ملاحظات بی‌مورد نکرده بلکه با رعایت اخلاقیات، شادی را برای کودکان مدنظر قرار می‌دهد. برای نمونه سکانسی که در آن موسیقی بندری نواخته می‌شود از جمله اتفاقات خوب فیلم است.