تقوا در کلام امام علی(ع)

به گزارش ایکنا از قم، حجت‌الاسلام‌ والمسلمین حسینی قمی، استاد حوزه و دانشگاه در محفل معارفی که شب گذشته، سوم بهمن‌ماه در شبستان امام خمینی(ره) حرم مطهر بانوی کرامت برگزار شد، ضمن تبریک حلول ماه رجب و سالروز ولادت امام محمدباقر(ع) در روز اول و تسلیت شهادت امام هادی(ع) در روز سوم این ماه مبارک، اظهار کرد: زمانی که ماه مبارک رجب فرا می‌رسید، رسول گرامی اسلام دعا می‌کردند و می‌فرمودند: «اللَّهُمَّ بَارِكْ لَنَا فِي رَجَبٍ وَ شَعْبَانَ وَ بَلِّغْنَا شَهْرَ رَمَضَانَ وَ أَعِنَّا عَلَى الصِّيَامِ وَ الْقِيَامِ وَ حِفْظِ اللِّسَانِ وَ غَضِّ الْبَصَرِ وَ لاَ تَجْعَلْ حَظَّنَا مِنْهُ الْجُوعَ وَ الْعَطَشَ‏» خدايا براى ما در ماه رجب و شعبان بركت قرار ده، و ما را به ماه رمضان برسان و ما بر روزه و شب‌زنده‌داری در این ماه  و به ما یاری کن و بر نگهدارى زبان و فروبستن چشم كمک فرما و بهره ما را از ماه رمضان، گرسنگى و تشنگى قرار مده.

وی ضمن اشاره به حکمت ۱۴۵ نهج‌البلاغه، معانی متفاوت ماه رجب را مورد توجه قرار داد و افزود: ماه رجب را ماه ریزش رحمت الهی، ماه اصم به معنای ماهی که خداوند متعال در آن بر قومی غصب نکرده‌اند و ماه رجب‌المرجب، که در آن جنگ حرام است یاد می‌کنند.

حسینی قمی با بیان اینکه در ماه رجب بر روزه در این ماه و زیارت عمره رجبیه، زیارت سیدالشهدا(ع) و زیارت امام رضا(ع) تأکید شده است، گفت: براساس روایات اسلامی اگر کسی نمی‌تواند روزه بگیرد در عوض می‌تواند صدقه دهد، اگر صدقه نمی‌تواند بدهد، روزی صد مرتبه ذکر «سُبحانَ الإلهِ الجَلیل، سُبحانَ مَن لا یَنبَغی التَّسبیحُ إلّا لَهُ، سُبحانَ الأَعّزِ الأکرم، سُبحانَ مَن لَبِسَ العِزَّ وَ هُوَ لَهُ أهلُ» را تکرار کند.

وی در بخش دیگری از سخنان خود در ادامه با اشاره به درس‌هایی از نهج‌البلاغه با بیان اینکه امیرالمؤمنین علی(ع) در سخنرانی‌هایشان بارها بر مسئولیت زبان تأکید کرده‌اند، اظهار کرد: امام علی(ع) در فرازهایی از خطبه ۱۷۶ نهج‌البلاغه بر پرهیز از شکستن فضایل اخلاقی تصریح کرده و می‌فرمایند: «کاری کنید که زبان با عمل یکی باشد و منافق نباشید.»

حسینی قمی ضمن اشاره به روایتی از امام محمدباقر(ع) با بیان اینکه نفاق درجاتی دارد و هر کسی زبان و گفتار و عملش یکی نباشد منافق است، ادامه داد: امام(ع) می‌فرمایند: «مَنْ كَانَ ظَاهِرُهُ أَرْجَحَ مِنْ بَاطِنِهِ خَفَّ مِيزَانُهُ وَ مَنْ كَانَ بَاطِنُهُ أَرْجَحَ مِنْ ظَاهِرِهِ ثَقُلَ مِيزَانُهُ» کسی که ظاهر او بهتر از باطن باشد؛ در فردای قیامت، در ترازوی اعمال او چیزی نخواهد بود.

سخنران محفل معارفی حرم مطهر بانوی کرامت با تأکید بر اینکه انسان باید زبان خود را در گنجینه درونی نفس محفوظ بدارد، یادآور شد: امام علی(ع) زبان را به اسب سرکشی تشبیه کرده‌اند که صاحب خود را بر زمین می‌زند؛ سپس قسم جلاله یاد می‌کنند که  تقوایی به درد انسان می‌خورد که زبان را در خزانه محفوظ بدارد.

وی ضمن اشاره به آیه‌ای که رسول‌الله(ع) در تمام سخنرانی‌هایشان تلاوت می‌کردند، ادامه داد: در روایتی نقل‌ شده که نبی مکرم اسلام در تمام سخنرانی‌هایشان آیه شریفه «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَقُولُوا قَوْلًا سَدِيدًا» را تلاوت می‌کردند و تأکید داشتند که همیشه انسان به‌حق سخن بگوید تا خداوند متعال اعمال انسان را اصلاح فرماید و از گناهان آدمی درگذرد.

حسینی قمی تصریح کرد: امام باقر(ع) می‌فرمایند: هر آینه زبان مؤمن در پس قلب اوست و قلب منافق در پس زبان او. زيرا، مؤمن هنگامی‌ که آهنگ گفتن كند، نخست در درون خود در آن بينديشد، اگر حرف خوبی بود بر زبان آرد و اگر شر بود پنهانش دارد. منافق هر سخن كه بر زبانش آيد بگويد و نداند چه به سود او و چه بر زيان اوست.

سخنران حرم مطهر بانوی کرامت با بیان اینکه امیرالمؤمنین علی(ع) در خطبه‌هایشان بارها به احادیث نبوی اشاره کرده‌اند، اظهار کرد: حضرت در خطبه ۱۷۶ نهج‌البلاغه به نقل از پیامبر اعظم(ص) می‌فرمایند: «لَا يَسْتَقِيمُ إِيمَانُ عَبْدٍ حَتَّى يَسْتَقِيمَ قَلْبُهُ وَ لَا يَسْتَقِيمُ قَلْبُهُ حَتَّى يَسْتَقِيمَ لِسَانُهُ» ايمان هيچ بنده‌ای استوار نپذيرد مگر آنگاه‌ که دلش استقامت پذيرد و دلش استوار نپذيرد، مگر آنگاه‌ که زبانش استقامت پذيرد.

وی ادامه داد: حضرت در ادامه این خطبه در هشداری می‌فرمایند: هر کسی قدرت دارد و می‌تواند، جوری زندگی کند که وقتی به ملاقات خداوند متعال می‌رود، خون و مال کسی به گردن او نباشد و با زبانش آبروی کسی را نبرده باشد؛ در این ماه که تمام درهای رحمت الهی باز شده و فرصتی بزرگ بر اصلاح نفس است. اگر کسی حق‌الناسی بر گردن دارد یا خدای‌ نکرده با جوسازی، فضاسازی و سخن‌پرانی خون بی‌گناهی ریخته شود هیچ‌گاه مشمول رحمت الهی نخواهد شد.

حسینی قمی در بخش پایانی سخنان خود با تأکید بر اینکه خداوند متعال حق‌الناس را تحت هیچ شرایطی رها نمی‌کنند، اظهار کرد: خوشا به حال کسی که به‌ جای عیوب دیگران مشغول عیوب خود باشد و مشغول طاعت رب باشد و بر خطاهای خود گریه کند و مردم از شر او در امان باشند.