سوم محرم؛ به‌نام کودک 3 ساله کربلا/ رقیه(س)، بانویی کوچک با نامی بلند است
گروه اجتماعی: رقیه(س) در روز سوم صفر سال ۶۱ ه.ق در سفر اهل بیت(ع) به شهر شام از دنیا رفته است. شاید نام‌گذاری روز سوم محرم به نام این بانوی کوچک به این انگیزه بوده که در گرماگرم عزاداری دهه اول، از مظلومیت آن حضرت یادی شود.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از لرستان، حضرت رقیه(س) در واقعه عاشورا حدود سه یا چهار سال سن داشت که بعد از شهادت امام حسین(ع) و یارانش در عصر عاشورا به همراه دیگر زنان بنی‌هاشم توسط سپاه یزید به اسیری رفت و هنگامی‌که در شام به‌علت بی‌تابی‌هایی که برای دیدن امام حسین(ع) از خود نشان داد، یزید دستور داد سر بریده امام حسین(ع) را به وی بدهند و چنین شد که حضرت رقیه(س)، هنگامی که سر پدر در آغوشش بود، جان سپرد.
رقیه(س) در روز سوم صفر سال 61 ه.ق در سفر اهل‌بیت(ع) به شهر شام از دنیا رفته است. شاید نام‌گذاری روز سوم محرم به نام این بانوی کوچک به این انگیزه بوده که در گرماگرم عزاداری دهه اول، از مظلومیت آن حضرت یادی شود.
رقیه(س) کودکی بود که سرنوشت غمبارش در کنار حماسه کربلا، دل شیعیان را خون می‌کند. رقیه امام حسین(ع)، فقط سه چهار سال از عمر کوتاه خویش را در ناز و نوازش پدر گذارنده بود و یک‌باره در روز عاشورا این دختر آل‌طه، طعم یتیمی را می‌چشد، خداحافظی سوزناک با پدر، سیلی خوردن از دشمنان، آتش گرفتن خیمه‌ها، فرو رفتن تیغ‌ها در پا، فرار از سم اسبان، همه و همه چقدر برای یک دختر بچه قابل تحمل است؟!.
رقیه(س) همراه با برادر کوچکش علی‌اصغر(ع) حماسه بزرگی را در جهان ثبت کردند تا نامشان در صف اول مریدان امامت ثبت شود.
براساس نوشته‌های بعضی کتاب‌های تاریخی، نام مادر حضرت رقیه(س)، امّ اسحاق است که پیش‌تر همسر امام حسن مجتبی(ع) بوده و پس از شهادت ایشان، به وصیت امام حسن(ع) به عقد امام حسین(ع) درآمده است. مادر حضرت رقیه(س) از بانوان بزرگ و با فضیلت اسلام به‌شمار می‌آید. بنا به گفته شیخ مفید در کتاب الارشاد، کنیه ایشان بنت طلحه است.
نام مادر حضرت رقیه(س) در بعضی کتاب‌ها، ام جعفر قضاعیّه آمده است، ولی دلیل محکمی در این باره در دست نیست. هم چنین نویسنده معالی السبطین، مادر حضرت رقیه(س) را دختر یزدگرد سوم پادشاه ایرانی معرفی می‌کند که در حمله مسلمانان به ایران اسیر شده بود.
هنگامی‌که حضرت زینب(س) با همراهان به مدینه بازگشتند، زن‌های مدینه برای عرض تسلیت، به حضور زینب(س) آمدند حضرت زینب(س) حوادث جانسوز کربلا و کوفه و شام را برای آن‌ها بیان می‌کرد و آن‌ها گریه می‌کردند، تا این‌که به یاد حضرت رقیه(س) افتاد و فرمود: «مصیبت وفات رقیه(س) در خرابه شام کمرم را خم کرد و مویم را سفید نمود» زن‌ها وقتی این سخن را شنیدند، صدایشان به گریه بلند شد و آن روز به یاد رنج‌های جانگداز رقیه(س) بسیار گریستند.
حجت‌الاسلام روح‌الدین دریکوند، رئیس شورای هیئات مذهبی لرستان و کشور در گفت‌وگو با خبرنگار ایکنا در رابطه با حضرت رقیه(س) گفت: رقیه در اصل از ارتقاء به‌معنی «صعود و به طرف بالا و ترقی» است.
وی افزود: این نام قبل از اسلام نیز وجود داشته است مثلاً نام یکی از دختران هاشم جد دوم پیامبراکرم(ص) رقیه بوده است که عمه پدر رسول خدا(ص) رقیه می‌شود.
حجت‌الاسلام دریکوند در رابطه با شهادت آن حضرت گفت: در کتاب وقایع‌الایام والشهور نوشته علامه بیرجندی آمده است که دختر کوچک امام حسین(ع) در روز پنجم ماه صفر سال 61 هجری وفات کرد.
وی گفت: همچنین شیخ عباس قمی نقل می‌کند که زنان خاندان نبوت در حالت اسیری حال مردانی را که در کربلا شهید شده بودند بر پسران و دختران ایشان پوشیده می‌داشتند و هر کودکی را وعده می‌دادند که پدر تو به فلان سفر رفته است بازمی‌آید، تا ایشان را به خانه یزید آوردند. دختری چهار ساله، شبی از خواب بیدار شد و گفت: پدر من حسین کجاست؟ این ساعت او را به خواب دیدم سخت پریشان بود زنان و کودکان جمله در گریه افتادند و فغان از ایشان برخاست یزید خفته بوداز خواب بیدار شد و ماجرا را جویا شد آن لعین در حال گفت: بروند سر پدر را بیاورند و در کنار دخترش قرار دهند پس ان سر مقدس را اوردند و در کنار آن دختر چهار ساله نهدند پرسید این چیست؟ گفتند: سر پدر توست آن دختر ترسید و فریاد برآورد و رنجور شد و جان به‌حق تسلیم کرد.
