وظایف جامعه قرآنی در قبال هتک حرمت مقدسات
یکی از قاریان بین‌المللی کشورمان ضمن محکوم کردن هتک حرمت پیامبر اکرم(ص) و قرآن کریم، به تبیین برخی وظایف جامعه قرآنی در چنین مواقعی پرداخت.
به گزارش ایکنا، علی‌اصغر شعاعی، قاری بین‌المللی کشور و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم در یادداشتی به بیان برخی وظایف جامعه قرآنی درباره هتک حرمت ساحت مقدس پیامبر اسلام(ص) و قرآن کریم پرداخته است که در ادامه می‌خوانید؛
«بی‌شک توهین دشمنان اسلام به ساحت مقدس و نورانی خاتم پیامبران حضرت محمد مصطفی(ص) و قرآن کریم، قلب هر انسان آزاده و به‌ویژه مسلمان را محزون و جریحه‌دار می‌سازد.
طراحان پروژه دین‌زدایی و اسلام‌زدایی، هنجارشکنی و تزریق بی‌غیرتی دینی را برنامه مداوم خود قرار داده‌اند؛ این در حالی است که عظمت پیامبر (ص) و قرآن کریم برای اندیشمندان سایر ادیان الهی روشن بوده است و با تأمل در این دو نعمت الهی، ناخوداگاه اعتراف به عظمت‌شان می‌کنند. در اینجا سؤال مهمی که مطرح می‌شود، این است که وظیفه جامعه قرآنی در برابر این گونه توهین‌ها چیست؟
اولین وظیفه جامعه قرآنی به معنای گسترده آن یعنی استادان، معلمان و مربیان، قاریان و حافظان، پژوهشگران، مدیران، مروجان و خادمان قرآن، اعلان انزجار و بیزاری و محکوم کردن به موقع این اقدامات شیطانی و غیر انسانی است.
یکی دیگر از وظایف جامعه قرآنی درباره پیامبر بزرگوار اسلام و قرآن کریم، فرهنگ‌سازی و رفع مهجوریت نبی اکرم(ص) و قرآن عزیز است. توضیح اینکه در جامعه امروزی، غفلت مسلمین از شناخت شخصیت و سیره والای پیامبر عظیم‌الشأن اسلام، حضرت محمد(ص) است که این مهجوریت در جوامع شیعی و سنی هر کدام به گونه‌ای نمایان است.
از نشانه‌های این مهجوریت و مظلومیت، عدم اهتمام شایسته به برگزاری باشکوه مراسم مرتبط با آن حضرت و تبیین شایسته شخصیت و سیره و بیان اوصاف و ذکر روضه‌های ایشان است.
چه زیبا نویسنده مسیحی «جان دیون پورت» در کتاب «عذر تقصیر به پیشگاه محمد(ص) و قرآن» به این موضوع اعتراف می‌کند و می‌گوید: «همه بشر باید از چنین پیامبر و کتابی که ماورای تصورات انسان است، بابت عدم شناخت و کوتاهی‌ها پوزش طلبند، اما مسلمانان باید عذر‌خواهی بیشتری کنند که این دو را در اختیار داشتند، ولی به‌صورت شایسته نشناختند.»
یکی از جلوه‌های مظلومیت پیامبر(ص) این است که در گفتار مبلغان درباره آن بزرگوار، به جای عنوان «شهادت»، واژه «رحلت» ذکر می‌شود که نوعی جفا در حق آن پیامبر مظلوم(ص) است.
عدم اهتمام شایسته به برگزاری باشکوه مراسم مربوط به آن حضرت در جامعه، غفلت در توجه به ایشان و همسر و مادر گرامی‌شان در نام‌گذاری‌ها (که شایسته است برخی از نام‌گذاری‌ها از این اول شخصیت جهان آفرینش آغاز شود)، غفلت در روضه، مدح و سخنرانی در مورد آن حضرت از دیگر جنبه‌های مظلومیت ایشان است. از سوی دیگر در مورد قرآن هم مهجوریت وجود دارد؛ به عنوان مثال هنوز برخی از مردم با شنیدن صدای قرآن یاد مرگ می‌افتند و نیز قرائت و استماع و مراجعه به قرآن تبدیل به فرهنگ در جامعه نشده است و آموزه‌های این کتاب الهی در زندگی مردم ساری و جاری نیست.
علاوه بر آنچه گفته شد، جامعه قرآنی باید در موارد ذیل هم اهتمام و تلاش جدی داشته باشد.
- تلاش جهت وحدت حول وجود مقدس پیامبر اکرم(ص) و قرآن که لازمه آن تبیین مقام والای آن حضرت و آشنایی مردم با سیره گران‌بهای آن حضرت و نیز آموزه‌های قرآن کریم است.
- تبیین حقایق قرآنی، آموزش و بر جان نشاندن آموزه‌های وحیانی و نشر دغدغه‌های نبی اکرم(ص)
- رفع شبهات درباره پیامبر(ص) و قرآن و بالابردن اطلاعات عموم مردم نسبت به مقدسات
- شناساندن و تبیین اهداف دشمن، در این توهین‌ها و نحوه مقابله با آن
- تبادل نظر و همفکری و هم‌افزایی جهت حقوقی ساختن حفظ حریم میراث معنوی ادیان به ویژه محمد(ص) و آل محمد(ص) در سازمان‌های بین‌المللی
- برگزاری نشست‌ها با حضور متخصصان درباره شخصیت حضرت رسول(ص) و قرآن کریم
در این مسیر انتظار می‌رود، جامعه قرآنی در صیانت از حریم ساحت مقدس پیامبر(ص) و قرآن کریم، سهم فرهنگی خود را نادیده نگیرند و تسلیم هنجارسازی تحمیلی دشمنان اسلام نشوند و از هر فرصت واقعی و مجازی برای اثبات حقانیت اسلام و شیعه استفاده نمایند.»
