سخنانی از امام علی(ع) در باب روزه‌داری
در مورد فضیلت روزه‌داری و کیفیت آن سخنان ارزشمندی از امام علی(ع) نقل شده است که یکی از آنها دورى كردن از حرام‌هاست.
به گزارش ایکنا از کرمان، ماه رمضان ماه مهمانی خدا، دارای برکات خاص بوده و برای مسلمانان جهان بسیار ارزشمند است. این ماه سرشار از فضیلت است و ائمه اطهار(ع) احادیث و سخنان بسیاری در خصوص ماه رمضان و کیفیت روزه‌داری فرموده‌اند. در ادامه چندین حدیث از حضرت علی(ع) تقدیم می‌شود.
«الصِّيامُ اجتِنابُ المَحارِمِ كما يَمتَنِعُ الرجُلُ مِنَ الطَّعامِ و الشَّرابِ، روزه، دورى كردن از حرام‌هاست؛ همچنان كه مرد از خوردن و آشاميدن خوددارى مى‌كند».
«صَومُ الجَسَدِ الإمساكُ عنِ الأغذِيَةِ بِإرادَةٍ و اختيارٍ خَوفا مِن العِقابِ و رَغبَةً في الثوابِ و الأجرِ، صومُ النَّفسِ إمساكُ الحَواسِّ الخَمسِ عن سائرِ المَآثِمِ، و خُلُوُّ القَلبِ عن جَميعِ أسبابِ الشَّرِّ، روزه تن، عبارت است از خودداری با اراده از خوردن غذاها به انگيزه ترس از كيفر و رغبت به ثواب و روزه نفس، عبارت است از نگه‌داشتن حواس پنجگانه از ديگر گناهان و خالى كردن دل از همه عوامل بدى».
«صَومُ ثلاثةِ أيّامٍ مِن كُلِّ شَهرٍ، أربعاءَ بينَ خَمِيسَينِ، و صَومُ شَعبانَ، يُذهِبُ بِوَسواسِ الصَّدرِ و بَلابِلِ القَلبِ، روزه سه روز از هر ماه، چهارشنبه وسط ماه و پنجشنبه اول و آخر ماه و نيز روزه ماه شعبان، وسوسه‌هاى سينه و پريشانی‌هاى دل را از بين مى‌برد».
«كَم مِن صائمٍ ليسَ لَهُ مِن صيامِهِ إلاّ الجُوعُ و الظَّمَأُ و كَم مِن قائمٍ ليسَ لَهُ مِن قيامِهِ إلاّ السَّهَرُ و العَناءُ ! حَبَّذا نَومُ الأكياسِ و إفطارُهُم، بسا روزه‌دارى كه از روزه‌اش حاصلى جز گرسنگى و تشنگى نمى‌برد و بسا شب زنده‌دارى كه از عبادت شبانه‌اش جز بيدارى و رنج نصيبى نمی‌برد. خوشا خواب زيركان و روزه نگرفتن آنان».
«صِيامُ شَهرِ الصَّبرِ و ثَلاثَةِ أيّامٍ في كُلِّ شَهرٍ يُذهِبنَ بِبَلابِلِ الصَّدرِ، روزه داری ماه رمضان و سه روز از هر ماه، وسوسه‌هاى سينه را از بين مى‌برد».
«فَرَضَ اللّه ُ الإيمانَ تَطهيرا مِن الشِّركِ و الصلاةَ تَنزيها عَن الكِبرِ و الزكاةَ تَسبيبا للرِّزقِ و الصِّيامَ ابتِلاءً لاِءخلاصِ الخَلقِ و الحَجَّ تَقرِبَةً للدِّينِ و الجِهادَ عِزّا للإسلامِ و الأمرَ بالمَعروفِ مَصلحةً للعَوامِّ و النَّهيَ عنِ المُنكرِ رَدعا للسُّفَهاءِ وصِلَةَ الرَّحِمِ مَنماةً للعَدَدِ و القِصاصَ حَقنا للدِّماءِ و إقامَةَ الحُدودِ إعظاما للمَحارِمِ و تَركَ شُربِ الخَمرِ تَحصِينا للعَقلِ و مُجانَبَةَ السَّرِقَةِ إيجابا للعِفَّةِ و تَركَ الزِّنا تَحصينا للنَّسَبِ و تَركَ اللِّواطِ تَكثيرا للنَّسلِ و الشَّهاداتِ استِظهارا على المُجاحَداتِ و تَركَ الكَذِبِ تَشريفا للصِّدقِ و السَّلامَ (و الإسلامَ) أمانا مِن المَخاوِفِ و الأمانَةَ (الإمامَةَ) نِظاما للاُمَّةِ و الطاعَةَ تَعظيما لِلإمامَةِ، خداوند، ايمان را براى پاک كردن از شرک واجب فرمود و نماز را براى دوركردن از خود بزرگ بينى و زكات را وسيله‌اى براى روزی[نيازمندان] و روزه را براى آزمودن اخلاص مردمان، و حجّ را سبب نزديكى اهل دين به يكديگر و جهاد را براى عزّت اسلام و امر به معروف را براى اصلاح توده مردم و نهى از منكر را به عنوان عامل باز دارنده كم خردان و صله رحم را براى افزون شدن شمار[افراد]، و قصاص را براى حفظ خون‌ها و جارى ساختن حدود را براى اهميت دادن به حرام‌ها و شراب نخوردن را براى حفظ خَرد و دورى از دزدى را براى خويشتندارى و خوددارى از زنا را براى سالم ماندن نسب و ترک لواط را براى زياد شدن نسلک و گواهى دادن‌ها را براى آشكار و ثابت شدن حقوق انكار شده و دروغ نگفتن را براى ارج نهادن به راستى و سلام كردن(اسلام) را براى ايمنى از ترس و نگرانی‌ها و امانتدارى(امامت) را براى سامان يافتن كار امّت و طاعت[از امام] را براى بزرگداشت مقام امامت».
منبع: کتاب ميزان الحكمه، نوشته المحمدی الری شهری، الشيخ محمد جلدهای 5، 6، 10و13
انتهای پیام
