سیدزاده: کار مناسبتی باید قوه تعقل در مخاطب را بیدار کند

امیر سیدزاده؛ تهیه‌کننده سینما و تلویزیون در گفت‌و‌گو با ایکنا درباره الزامات برنامه‌سازی برای ایام ماه مبارک اظهار کرد: کارهای این حوزه باید به گونه‌ای باشد که مردم را از تاریکی به سوی روشنایی هدایت کند، البته رسیدن به این خواسته نیز منافاتی با اصل سرگرمی ندارد، زیرا برخی‌ها معتقدند ویژگی سرگرمی ذاتاً به معنای دور شدن از معناست، درحالیکه چنین نیست و می‌توان این دو ویژگی را با هم داشت.

وی افزود: نکته‌ای دیگری که می‌توان در این رابطه عنوان کنم این است که کارهای مناسبتی همچنین باید قوه تعقل را بیدار کند نه اینکه مخاطبان را از اندیشیدن غافل کند. اینجاست که خصیصه سرگرمی سالم مشخص می‌شود. سرگرمی‌ای که مذموم است و تماشاگر را از تعقل دور می‌کند، اما هستند سرگرمی‌هایی که در کنار جذابیت تعقل را هم هدف قرار می‌دهند.

این تهیه‌کننده درباره آسیب‌های رایج تولیدات رمضانی سیما چنین توضیح داد: مهمترین معضلی که در این حوزه وجود دارد، نحوه پیام‌رسانی است، یعنی به صورتی شعارگونه بخواهیم حرفمان را بیان کنیم.  رسیدن به این خواسته نیز ربطی به این ندارد که می‌خواهیم مستقیم یا غیرمستقیم به موضوع ورود کنیم، بلکه آنچه اهمیت دارد نگاه متفکرانه به موضوع است، اتفاقی‌که اگر به درستی رخ دهد، مطمئن باشید اثر مربوطه از شعار هم بری خواهد شد.

این تهیه‌کننده اضافه کرد: مقطعی بود که از زبان طنز برای بیان موضوعات دینی بهره برده می‌شد. اینکه آن کارها کیفیت لازم را داشتند یا خیر، بحثی جداگانه است، اما نظر من این است که می‌شود با در این ژانر هم، مردم را با بایدها و نبایدها آشنا کرد. برای رسیدن به این مطلب هم کافیست زندگی واقعی را پیش روی مردم قرار دهیم تا آنها با شکل کاربردی پیام‌رسانی آشنا شوند، والا اگر غیر از این عمل کنیم، آنچه نشان می‌دهیم برای زندگی امروز مردم کارایی نخواهد داشت.

بیشتر بخوانید:

رمضان بهترین وقت ترویج مفاهیم قرآنی است

کام روزه‌دار را با کارهای نامناسب تلخ نکنیم

وی در پاسخ به این سوال که آیا برنامه‌سازی مناسبتی تنها قشر بزرگسال را در بر می‌گیرد؟ گفت: در ابتدا باید کارهایی که در این ایام برای کودکان روی آنتن می‌رود باید با گذشته فرق داشته باشد، البته این به معنای رویکرد رایج صدا و سیما نیست که به سطحی‌ترین شکل ممکن این کار را انجام می‌دهد، یعنی با گویش بزرگسال آنچه را می‌خواهد به کودک منتقل می‌کند. این روش تاثیر‌گذاری بسیار اندکی دارد و نمی‌تواند ما را به سر منزل مقصود برساند.

وی اضافه کرد: اینکه بیاییم یک مجری را لباس بچگانه بپوشایم و به او بگوییم با لحن بچگانه پیام‌ها را به کودک منتقل کند، به نظرم رویکردی منسوخ شده است که جواب نمی‌دهد، والا اگر غیر از این بود باید الان کودکان چنین شیفته شخصیت‌هایی چون باب اسفنجی و... نمی‌شدند. لازم به ذکر است، کار کودک جدا از ظاهر باطن کودکانه هم می‌خواهد. برای حاصل شده این خواسته نیز باید کار تحقیقی کامل صورت گیرد.

وی در پایان درباره برنامه‌های غیر‌نمایشی هم چنین توضیح داد: به صورت کامل برنامه‌های غیر نمایشی را ندیده‌ام، اما درباره برنامه‌های ادعیه قبل و بعد از  افطار یا سحر باید بگویم آنچه نشان داده می‌شود مطلوب است و به شخصه هنگام سحر و افطار از برنامه‌های رادیو و تلویزیون استفاده می‌کنم.