«کریم» از بارزترین صفات امام حسن مجتبی(ع) بود

مهدی محمدی‌نژاد، عضو هیئت علمی دانشگاه گلستان، ضمن تبریک میلاد امام حسن مجتبی(ع) در گفت‌وگو با ایکنا از گلستان، بیان کرد: نخستین فرزند زندگی مشترک امیرالمؤمنین(ع) و زهرای اطهر(س) امام حسن مجتبی(ع) است؛ امام بزرگواری که آنقدر کریم و بخشنده بودند که به ایشان لقب «کریم اهل بیت(ع)» دادند.

عضو هیئت علمی دانشگاه گلستان با بیان اینکه صفت «کریم» از القاب خداوند و از بارزترین صفات امام حسن(ع) است، تصریح کرد: کلمه «کریم» به معنای کسی است که بخشنده بوده و امام حسن مجتبی(ع) را به این صفت می‌خوانند زیرا صفت «کریم» در وجود ایشان تجلی یافته است.

وی با اشاره به اینکه مهربانی ایشان بی‌نظیر بود، اضافه کرد: امام(ع) علاوه بر آن‌که همواره همنشین نیازمندان می‌شدند، پای درد و دل آنان می‌نشستند ایشان حتی بارها در طول زندگی سرمایه خود را به نیازمندان دادند مهربانی او به حتی بود که حتی نسبت به دشمنان خود نیز رفتار کریمانه‌ای داشتند.

محمدی نژاد با بیان اینکه متأسفانه شخصیت ایشان نیز همانند سایر ائمه اطهار(ع) ناشناخته مانده و امام(ع) غریب هستند، تصریح کرد: درس‌هایی در زندگی، رفتار و گفتار این بزرگواران وجود دارد که همچون کشتی نجات، انسان را در تلاطم‌های زندگی حفظ می‌کند لذا باید از رهنمود‌های این امام همام بیشتر استفاده شود.

وی با اشاره به روایتی از پیامبر اکرم(ص) بیان کرد: روزی انس ابن مالک، صحابی رسول‌الله، وارد مسجد می‌شود و می‌بینید حسن(ع) که کودکی سه ساله بودند، از دوش پیامبر بالا رفته  می‌رفت؛ احتمال داد که ایشان اذیت شوند، دست حسن(ع) را گرفت و از پیامبر جدا کرد. رسول خدا فرمود: «يا انس، دَع إبني و ثمرة فؤادي فانّه من آذى هذا فقد آذاني و من آذاني فقد آذى الله؛ پسرم و میوه قلبم را رها کن، هر کس حسن مرا اذیت کند، مرا آزرده و هر که مرا بیازارد، خدا را آزرده است» این نشان می‌دهد که پیامبر(ص) علاقه قلبی خاصی به امام حسن (ع) داشتند.

عضو هیئت علمی دانشگاه گلستان با بیان اینکه محبت اهل بیت(ع) شرط ورود به بهشت است، افزود: امامان به ویژه امام حسن مجتبی(ع) نسبت به ایتام اهتمام ویژه‌ای داشتند ایشان همیشه همنشین فقرا بود حتی با آنها هم غذا می شد و آنها را به خانه  خود دعوت می‌کرد.  

وی با بیان اینکه آیات قرآن به صورت مستقیم و غیر‌مستقیم به شخصیت بزرگ و معنوی امام حسن(ع) اشاره دارد، بیان کرد: در قرآن آیات متعددی در مورد انفاق آمده است که به طور مثال «لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ»، (هرگز به نيكوكارى نخواهيد رسيد تا از آنچه دوست داريد انفاق كنيد) مصداق عینی آن در مورد شخصیت بالای امام حسن مجتبی (ع) است.