آثار هنری مرتبط با حضرت امیر(ع) باید بهترین کیفیت را داشته باشد

مهرداد خوشبخت، کارگردان سینما و تلویزیون در گفت‌وگو با ایکنا، مهم‌ترین شرط برای ساخت فیلم و سریال درباره امیرالمؤمنین(ع) را داشتن سناریو خوب بیان کرد و گفت: تا هنگامی یک متن غنی در این رابطه وجود نداشته باشد، بهتر است کاری نیز تولید نشود. در حقیقت باید گفت عظمت وجود مولا(ع) به‌اندازه‌ای بالاست که وقتی قرار است به‌واسطه تصویر، داستان زندگی ایشان را ببینیم، باید به بهترین نحو آن را انجام دهیم.

وی درباره چرایی کم‌کاری سینما و تلویزیون را در پرداختن به زندگی امیرالمؤمنین(ع) اظهار کرد: دو دلیل در این رابطه وجود دارد؛ ابتدا اینکه سریالی نظیر «امام علی(ع)» با بهترین کیفیت ساخته شده، پس اگر قرار است کاری در این رابطه تولید شود باید کیفیت بالاتری از اثر قبلی داشته باشد؛ خواسته‌ای که رسیدن به آن از توان هر فیلمسازی خارج است. نکته بعد اینکه فیلمسازی درباره شخصیت‌هایی چون امیرالمؤمنین(ع) نیاز به امکانات و سرمایه بالا دارد در حالی که سینمای ما آنقدر ثروتمند نیست که بتواند از عهده مخارج چنین آثاری برآید.

خوشبخت بابیان اینکه شخصیت امیرالمؤمنین(ع) چنان گستره‌ است که در هر قالب سینمایی می‌توان به آن توجه کرد؟ گفت: فیلمسازی درباره حضرت امیر(ع) تنها به کار‌های تاریخی خلاصه نمی‌شود، بلکه در هر ژانری می‌توان زندگی این بزرگوار را به تصویر کشید، چراکه در قالب کار‌های معاصر نیز این اتفاق قابل رخ دادن است. منظور اینکه صفات یا تأثیرات وجودی امیرالمؤمنین(ع) را در زندگی امروز مردم نشان دهیم. نکته‌ای دیگر اینکه باید در آثار نمایشی معاصر نشان دهیم که چه مسائلی در آن زمان باعث رنجش حضرت علی(ع) شد، پس در این زمان سعی کنیم ما نیز آن خطاها را تکرار نکنیم.

کارگردان فیلم «عقاب صحرا» درباره سختی ژانر تاریخی چنین توضیح داد: فیلمسازی در حوزه کار‌های تاریخی یکی از کار‌های پرهزینه در سینماست. این امر نیز تنها مختص ایران نیست، بلکه در سینمای جهان به‌ویژه هالیوود نیز وضعیت چنین است. فیلم تاریخی نیاز به پروداکشن تبلیغات و اکران مناسب دارد، شرایطی که به لحاظ امکانات قابل قیاس با فیلم‌های معاصر نیست. به همین دلیل نیز در سینمای آمریکا سالیانه چند فیلم، آنهم توسط فیلمسازان خبره در این عرصه تولید می‌شود.

وی ادامه داد: در ایران فیلم‌های تاریخی توسط دولت تولید می‌شود، زیرا بخش خصوصی قادر به تأمین هزینه آن‌ها نیست. گواه بارز این ادعا نیز فیلم‌هایی نظیر؛ «سفیر»، «عقاب صحرا»، «مسافر ری» و... هستند. درباره فیلم‌های تاریخی مسئله‌ای را باید بیان کنم که شاید مورد قبول برخی‌ها نباشد، آنهم اینکه ساخت فیلم تاریخی راحت‌تر از کار‌های پلیسی یا اجتماعی است، زیرا وقتی قرار است فیلمی تاریخی ساخته شود در ابتدا باید لوازم آن فراهم باشد؛ یعنی لوکیشن، لباس، اکسسوار صحنه و... می‌بایست مهیا و در اختیار فیلمساز قرار گیرد. این مسئله کار را برای فیلمساز راحت می‌کند، اما مهیا بودن امکانات قبل از شروع فیلمبرداری، الزامی برای کار‌های معاصر مهیا نیست.

این کارگردان اضافه کرد: تنها سختی کار‌های تاریخی برای فیلمساز، طولانی بودن زمان فیلمبرداری است. برای مثال اگر صحنه‌ای به‌اشتباه گرفته شود باید آن صحنه از ابتدا تکرار شود. همین مسئله نیز زمان فیلمبرداری کار‌های تاریخی را بیشتر می‌کند. بگذارید یک نمونه ذکر کنم. قرار است حرکت یک کاروان را در فیلمی نشان دهیم. اگر آن سکانس موردپسند نباشد دوباره آن کاروان باید به‌جای اول بازگشته و حرکت تکرار شود. حال حساب کنید آن صحنه چقدر می‌تواند زمانبر باشد.

خوشبخت در پایان تأکید کرد: نکته‌ای که مرا آزار می‌دهد، تصویرگری رفتار‌ها زشت در سریال‌های تلویزیونی است؛ چرا باید برای نشان دادن یک اتفاق خوب از راه نادرست و غلط به آن ورود کنیم؟ آیا نمی‌شود با لحن نیکو و شایسته به خوبی‌ها رسید؟ چرا باید در سریال‌های نمایشی تا به این اندازه خانواده‌ها پرخاشگر باشند و نوعی ناامیدی را در کار‌ها ببینیم، در‌صورتی‌که می‌توان هم مشکلات را نشان داد هم ا‌ین‌که در انتها امید را برای تماشاگر زنده کرد.