آداب زیارت حضرت شاهچراغ(ع) ثبت ملی شد

به ‌گزارش ایکنا از فارس، به نقل از روابط‌عمومی اداره‌ کل میراث ‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان فارس، سید مؤید محسن‌نژاد، سرپرست اداره‌ کل میراث ‌فرهنگی، گردشگری و صنایع ‌دستی استان فارس عصر دیروز، 29 بهمن اظهار کرد: با توجه به اینکه در دین اسلام و در آیات قرآن کریم به موضوع زیارت پرداخته‌شده و روایات متعددی بر فضیلت زیارت خاندان نبوت و امامت تأکید دارد که اهداف و آثار فراوانی برای آن شمرده‌ شده است، زائران حضرت آداب‌ و رسوم ویژه‌ای برای زیارت دارند که به آن پرداخته می‌شود، زیارت حضرت شاهچراغ (ع) در طول سالیان گذشته تا امروز به ‌واسطه ادای احترام، تعظیم و زیارت حرم شکل‌ گرفته است که به همین سبب تصمیم گرفته شد تا این آداب‌ و رسوم گردآوری شود و به ‌عنوان آداب‌ و رسوم زیارت شاهچراغ(ع) به ثبت برسد.

با اشاره به اینکه حرم شاهچراغ (ع) سومین حرم اهل‌بیت در ایران اسلامی است، گفت: در شهر شیراز مرسوم است، هر کس قصد زیارت عتبات عالیات و یا حرم مطهر امام رضا(ع) را داشته باشد، پیش از آنکه شیراز را ترک کند به زیارت شاهچراغ(ع) رفته و کسب اجازه و رخصت می‌کند، همچنین مردم سه روز پس از بازگشت نیز دوباره به پابوس حضرت احمدبن موسی (ع) رفته و ادای احترام می‌کنند.

سرپرست اداره‌ کل میراث ‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌ دستی استان فارس بیان کرد: حضرت احمد بن موسی (ع)، امین ولایت است و از همین‌رو با توجه به مستندات و تلاش مستمر اداره‌ کل میراث ‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌ دستی استان فارس، آداب زیارت و صلوات خاصه حضرت شاهچراغ(ع) به ثبت ملی رسید.

محسن‌نژاد اظهار کرد: شاهچراغ(ع) همواره در طول تاریخ همانند نگینی درخشان برای مردم این دیار می‌درخشد، مسلماً وجود چنین گوهر گران‌بهایی در این شهر باعث شده تا سنت‌هایی در رابطه با آن حضرت میان مردم شیراز ایجاد شود.

وی تصریح کرد: این مکان نه‌ تنها برای شیرازی‌ها مقدس و پرخاطره است بلکه برای ایرانیان شناخته‌ شده و مورد احترام و تکریم است و به لطف پروردگار مردم همچنان ارادت و اخلاص را نسبت به این امامزاده واجب التکریم دارند.

سرپرست اداره‌کل میراث ‌فرهنگی، گردشگری و صنایع ‌دستی استان فارس اضافه کرد: ثبت این آیین‌ها در فهرست آثار ملی باعث ماندگاری و شناخت بیشتر آن به نسل جوان خواهد بود و مقدمه‌ای بر انجام پژوهش‌های مرتبط با آداب‌ورسوم، باورها و اعتقادات اقوام مختلف و زمینه‌ای برای بازشناسی حفظ و ترویج آن‌ها در همه کشور است.