علیرضا حاجیانزاده؛ مدیرعامل سابق کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در گفتوگو با ایکنا گفت: در ابتدای سخنانم مشخص کنم هدف از راهاندازی کتابخانههای کانون، سودآوری نبوده است. این بخش راهاندازی شده تا علاوه بر اینکه عاملی برای کتابخوان کردن بچهها باشد بتواند عاملی برای رشد فکری آنها نیز باشد. درضمن در کتابخانههای فرهنگی مهارتهای فرهنگی و هنری را به دست میآورند.
وی افزود: شاید در ظاهر عنوان کتابخانههای کانون تنها بحث کتابخوانی را در ذهن اشاعه دهد اما در عمل ما شاهد دیگر اتفاقات فرهنگی و هنری نظیر؛ تئاتر، فعالیتهای قرآنی، قصهگویی... انجام میشود. در کلامی دیگر باید گفت در کتابخانههای کانون نزدیک به 40 فعالیت فرهنگی صورت میگیرد پس از آن باید به عنوان مجموعه فرهنگی یاد کرد.
حاجیانزاده ادامه داد: کتابخانههای کانون ارتباطی با نهاد کتابخانهها ندارند، چون اگر این بخش به نهادی دیگر غیر از کانون واگذار شود هویت خود را از دست میدهد. تمام فعالیتهای کانون بر اساس فعالیتهای کودکان در این مرکز فرهنگی است.
وی در پاسخ به این سوال که چگونه میتوان کتابخانههای کانون را به سودآوری یا ضرر ندادن نزدیک کرد؟ گفت: قطعاً در مناطق محروم باید هزینه شود کما اینکه در بسیاری از روستاها کتابخانههای سیار داریم و پیرامون آن هزینه انجام میشود اما در بخشهای برخوردار، اعضا حق عضویت میدهند و بر همان اساس، هزینههای مرکز برآورده شده و در مواقعی این حق عضویت وقتی بیشتر از هزینههای آن مرکز میشود به بخشهای محروم کمک خواهد شد.
وی تذکر داد: تاکید میکنم که زیانده بودن کانون امری جدید نیست که بخواهیم پیرامون آن سیاستی خاص در نظر گیریم. این مرکز یک شرکت دولتی زیانده است. این امر در ذات کانون است چون میخواهد کار فرهنگی انجام دهد. این ویژگی قبل از انقلاب نیز وجود داشت. برای مثال در هیئت امنای قبل از انقلاب، رئیس بانک مرکزی و وزیر نفت حضور داشتند تا بتوانند حمایتهای لازم را در این رابطه انجام دهند. در زمان حال نیز رئیس سازمان برنامه و بودجه از هیئت امناست تا بتواند به انحای مختلف به کانون کمک کند.
حاجیانزاده تصریح کرد: دیگر مراکز دولتی نیز باید به کانون کمک کنند. برای مثال صدا و سیما وقتی کاری برای این مرکز انجام میدهد نباید از آن پول بگیرد. دیگر بخشها نیز چنین رسالتی دارند اما متاسفانه این اتفاق به شکلی مطلوبی رخ نمیدهد. در انتها تاکید میکنم کانون بنگاه اقتصادی نیست که از آن توقع سودآوری داشته باشیم بلکه محلی فرهنگی است که باید پیرامون آن هزینه شود.
انتهای پیام