به گزارش ایکنا به نقل از Daily Maverick، حسینه خان، از بنیانگذاران گروه Bebaak هند به همراه عمره زینب، محقق و ابی بابو، کارآموز این گروه گزارشی از موضوع سلامت روان مسلمانان هندی و تأثیر تبعیضهای نظاممند علیه آنها ارائه دادند.
کتکی رانده(Ketki Ranade)، نویسنده این گزارش آورده است: 15 آگوست 2023 (24 مرداد)، هند هفتاد و هفتمین سالگرد استقلال خود را جشن گرفت. در این جشنها تاریخ مبارزات استقلال و سرودهای آزادی خوانده و یادشان گرامی داشته میشود. اما آزادی برای بسیاری از اقلیتها چه مسیحیان و یا مسلمانان که در هند زندگی میکنند، معنای دیگری دارد. تعداد زیادی از مسلمانان بهویژه در 9 سال اخیر و در زمان حکومت حزب بهاراتیا جاناتا(BJP) با سطح بیسابقهای از تبعیض دست و پنجه نرم میکنند.
تقریباً به طور مداوم، رگباری از تبلیغات نفرت علیه مسلمانان در رسانههای اصلی هند وجود داشته است. مسلمانان به عنوان یک دشمن چند جانبه علیه اکثریت جمعیت هندو نشان داده میشوند. در چند سال گذشته همه چیز از همهگیری کووید-19 گرفته تا بیکاری و بیزمینی بودن مردم به گردن مسلمانان افتاده است و به دروغ ادعا میشود که برای ضعیفتر کردن هندوها از نظر اقتصادی و اجتماعی، توطئه کردهاند.
از سوی دیگر، واقعیت این است که مسلمانان، طبقه زیردست جدید را تشکیل میدهند که از جنبههای مختلف از جمله مالکیت زمین، اشتغال، مسکن، تحصیل، تجربه تبعیض در استخدام و نمایندگی سیاسی در حاشیه هستند.
تأثیر اساسی این گونه باورها بر روان مسلمانان تا حد زیادی فراتر از تصور محققان بوده و عملاً توسط جامعه مدنی نادیده گرفته شده است.
توجه به عوامل تعیینکننده در شناخت همهجانبه سلامت روان گروهها و جمعیتهای مختلف اجتماعی ضروری است. مطالعات مختلفی در مورد معیشت، جداسازی، آموزش و سایر جنبههای اجتماعی، اقتصادی جوامع مسلمان در حال انجام است.
در جامعه امروز هند، به سلامت روانی مسلمانان توجه چندانی نمیشود، این امر نه تنها مشکلاتی را در درک مسائل بهداشت روانی آنها ایجاد میکند، بلکه دسترسی آنها را به خدمات بهداشت روان محدود میکند.
در همین راستا، Bebaak به عنوان یک پلتفرم درگیر با افکار، مسائل حقوق بشر و مبارزه ضد تبعیض، مطالعهای را در مورد سلامت روان انجام داده است.
کتکی رانده، نویسنده این گزارش بیان میکند که سلامت روانی مسلمانان هند به شدت در روند بهداشت روانی یا توسعه در هند نادیده گرفته شده است. این گزارش یکی از تلاشهای اولیه برای درک واقعیتهای زیستی جوامع مسلمان با بازتعریف معانی سلامت روان است.
هدف این گزارش با تأکید بر رنج اجتماعی، ارائه درکی سیاسی از موضوع سلامت است. این گزارش همچنین به دنبال درک تأثیرات بلندمدت کمونالیسم[به گرایشی اشاره دارد که خواستار ادغام مالکیت اشتراکی و فدراسیونهای جوامع مستقل محلی است] بر زندگی بازماندگان خشونت جمعی است.
این تحقیق، جزئیات شورشهای گذشته، تخریبهای کنونی، جزئیات خیانتها، شکستها و لحظات سخت را در طول زندگی افرادی که قربانی مستقیم جنایات نفرت یا شورشها بودهاند، جمعآوری کرد. در این گزارش تجربیات و روایتهای مردم مسلمان از فقدان، درد و امید به آینده ارائه شده است.
برای بررسی تجربیات مختلف، این مطالعه شامل 70 تا 80 قربانی جنایات ناشی از نفرت از طبقات، کاستها، جنسیت و زمینههای تحصیلی مختلف بود.
درد و اندوه بلال، جوان 21 ساله، حادثهای مختص او نیست. بلال، مانند بسیاری دیگر از مسلمانان شمال شرقی دهلی، پس از قتل عام دهلی در سال 2020 به یک پرونده کلاهبرداری متهم شده بود.
بلال بیان کرد که این پرونده چه خسارتی را بر او وارد کرده و باعث شده که او به داروهای پزشکی وابسته شود. وی میگوید عادت کردهام که به مصرف قرصهای مخصوص سنگ کلیه ادامه دهم.
پذیرفتن و کنار آمدن با بیفایده بودن قانون در زمانی که فرد ظلم دیده تصمیم گرفته به دنبال شکایت از کسانی برود که به او ظلم کردهاند، نه تنها تجربه نقضی از وعده انصاف و عدالت بوده بلکه نفی حقوق شهروندی و حتی انسانیت است. روند دادرسی ناعادلانه توسط قربانیان شورش خماریا در مادیا پرادش گزارش شد. به گفته یکی از این افراد «هیچ اطلاعی از نحوه تضییع حقوق ما صورت نگرفت و صدای ما شنیده نشد.»
یافتههای این گزارش نشان میدهد که خیانت نهادی (سازمان یافته) به افراد مظلوم چه ضربههایی زده است؛ در خماریه، قربانیان شورش به عنوان مسئول جنایات شناخته میشدند. پس از شورشهای سال 2022، 16 مرد از یک خانواده بازداشت و توسط پلیس زندانی شدند. پس از شورشهای خماریه، مقامات دولتی، خانهها و مغازههای مسلمانان را که تنها منبع امرار معاش آنها بود، تخریب کردند. جدای از برهم زدن پویایی خانوادگی مردم، کمونالیسم، زندگی مالی و شانس تحرک اجتماعی آنها را نیز از بین میبرد.
به دلیل جنایات ناشی از نفرت و شورشهای جمعی، وضعیت مالی خانوادهها وخیمتر شد و انگ زدن که بیشتر آنها با آن مواجه میشوند، بازسازی زندگی را دشوارتر میکند. خشونت جنسی که زنان مسلمان در جریان شورشهای جمعی با آن روبهرو میشوند، در گذشته فراگیر بوده و در حال حاضر نیز جوامع شورشزده را آزار میدهد.
در جریان ناآرامیهای خماریه، زنان برای فرار از خشونت در یک مکان حبس شدند. زنانی که خشونت را در جریان ناآرامیها تجربه کردهاند، خاطرات خود را از تهدیدهایی به یاد میآورند که شورشگران میگفتند که حتی به زنان و کودکان هم رحم نمیکنند. ماجراهای خماریا ما را به یاد تجربیات زنان از قتل عام گجرات در سال 2002 و حادثه روستاهای کونان پوشپورا (تجاوز دسته جمعی علیه زنان مسلمان توسط یک واحد از نیروهای امنیتی هند) در سال 1991 میاندازد.
پس از شورشها و خشونتها، مردم همچنین سعی میکنند از اجتماعات و همچنین از بازدید بخشهایی از محلههای خود خودداری کنند تا از خود در برابر تکرار اتفاقات تهدیدآمیز محافظت کنند.
رشید، یکی از شرکتکنندگان در این تحقیق از دهلی که از آسیبهای ناآرامیها همچنان رنج میبرد، اظهار کرد: «چهار سال از رفتنم به بازار میگذرد. قبلاً تمام روز را آنجا مینشستم. دیگر حوصله رفتن به آنجا را ندارم.»
شورشها همچنین روابط مردم را با خانواده، همسایگان و دوستان خود مختل میکند که تأثیر شدیدی بر سلامت روان افراد میگذارد.
در پایان، شرکتکنندگان همچنین آرزوها، امیدها و خواستههای خود را برای ایجاد یک آینده سیاسی خوب بهویژه برای نسل بعد به اشتراک گذاشتند. این گفتوگوها بر اهمیت سؤالات پیرامون سازماندهی مقاومت و بسیج جمعی علیه نفرت و خشونت اجتماعی هدفمند تأکید کرد.
این گزارش بر نقش جامعه مدنی در پاسخگو کردن نظام حقوقی و همچنین در رسیدگی به نیازهای عاطفی و اجتماعی مردم که فضای امنی را برای مردم ایجاد میکند، تکید میکند. توصیه مهم دیگری که در این گزارش پیشنهاد شده است، نیاز به قانون ضد تبعیض برای گزارش موارد تبعیض و رسیدگی به اشکال مختلف جنایات ناشی از نفرت علیه اقلیتها در کشور است.
تبلیغات نفرتانگیز که به نام ملت هندو انجام میشود، مسلمانان را به عنوان شهروند کشور، محروم و نامشروع نشان میدهد. از آنجایی که با این تبلیغات کشور تبدیل به کشوری اسلامهراس میشود، ترس افراد مسلمان، آنها را از تبدیل شدن به بهترین شکل خود (در مسائل مختلف) ناتوان میکند. حقوق شهروندی برای زندگی در محیطی امن مستلزم تلاش دولت است تا اطمینان حاصل کند که محیط مساعدی برای شهروندان برای رسیدن به حقوق اساسی خود وجود دارد.
در شرایط فعلی، دولت هند در اجرای این وظیفه کوتاهی میکند. وعده برابری و آزادی که در زمان استقلال داده شده بود برای اقلیتهای هند انکار میشود. اگر این وضعیت ادامه یابد، هند دیگر یک کشور دموکرات نامیده نمیشود، بلکه نه تنها به یک دولت غیر لیبرال، بلکه به یک دولت آپارتاید تبدیل میشود که استعمار داخلی را علیه شهروندان خود اعمال میکند.
ترجمه: محمدحسن گودرزی
انتهای پیام