به گزارش ایکنا، همایش سالانه مسئولان مراکز فرهنگی استان اصفهان روز گذشته، ۲۳ اسفندماه در نوزدهمین نمایشگاه قرآن و عترت اصفهان برگزار شد.
غلامرضا نیکراهان، استادیار گروه روانشناسی دانشگاه فرهنگیان تهران در این گردهمایی اظهار کرد: پیامبر اسلام(ص) میفرماید: «در زندگی شما نسیمهایی میوزد، بکوشید خود را در معرض آنها قرار دهید تا برای همیشه از بدبختی رهایی یابید.» وقتی در آغاز بهار شکوفه دادن درختان را میبینم، به این فکر میکنم که از نظر عقلی این احتمال وجود دارد که ما نیز بار دیگر شکوفه کنیم و وقتی به بهار نزدیک میشویم، حالمان دگرگون میشود.
وی افزود: طبق گفته پیامبر(ص)، این بادها همیشه میوزند، ولی همگان نمیتوانند در معرض آن قرار گیرند، یا اینکه با درجات متفاوتی در مقابل آن قرار میگیرند. ما در حال حاضر در آستانه دو بهار هستیم؛ یکی نوروز و بهار طبیعت و دیگری هم بهار قرآن. فرصت بسیار مغتنمی است که خودمان را در معرض این دو نسیم قرار دهیم. نوروز برای همه روز نو نیست، چه بسا نوروز برای برخی همانند روزهای دیگر باشد. اگر در ما اتفاق جدیدی رخ ندهد، یا نسیم به معنای واقعی به ما برخورد نکند، نوروز واقعی هم اتفاق نیفتاده است.
این استاد دانشگاه بیان کرد: ما ایرانیان مسلمان سال نوی خود را با دعای تحویل سال آغاز میکنیم و این دعا در نهاد ما از کودکی ریشه دوانده است. واژه «قلب» در این دعا آمده و حضرت محمد(ص) میفرماید ما سه نوع قلب داریم؛ یکی قلبهایی که مشغول امور دنیا هستند و به بلایای بسیاری گرفتار میشوند. یافتههای علمی فراوانی نشان میدهد کسانی که به زندگی نگاه لذتگرایی دارند، بیشترین میزان اضطراب را تجربه میکنند، زیرا تا زمانی حال خوب دارند که امور زندگیشان خوب باشد.
وی تصریح کرد: کسانی که نگاه عمیقتری به زندگی دارند، دیرتر حال بد را تجربه میکنند و در برابر اضطراب مقاومت بیشتری دارند. دومین نوع قلب، قلبیست که مشغول عقباست و درجات بلندی برای آن خواهد بود. سومین نوع قلب، قلب مشغول به مولاست. ما برای رسیدن به حال خوب دو مسیر داریم؛ مسیرهای از پایین به بالا مسیرهاییست که مثلاً در مهمانیای شرکت میکنیم و حالمان خوب میشود یا عبادت و ورزش کردن که حال انسان را خوب میکند. یکی از راههای بسیار ساده برای بهتر کردن حال، افزایش هیجانهای لحظهای و ثانیهایست. در این مسیر ما با رفتار خود به روانمان انرژی منتقل میکنیم.
نیکراهان توضیح داد: مسیرهای دیگر از بالا به پایین است، به این ترتیب که اگر اتفاقی در سازمان روانشناختی، سلسله اعصاب و روح و روانمان رخ دهد، از بالا چشمهای شروع به جوشیدن میکند که اتفاقات مراتب پایین را رقم میزند؛ برای مثال اگر ما به معنای واقعی شاد شویم، بیشتر ورزش میکنیم، بیشتر به مهمانی میرویم و کارهای خیر بیشتری انجام میدهیم؛ همان کارهایی که اگر انجامشان دهیم، شاد میشویم. در مسیر دیگر اگر بهطور عمیق و واقعی شاد شویم، همچون آبشار، تمام اتفاقات بعدی را به دنبال خود میآورد؛ به همین دلیل ایجاد مسیر از بالا به پایین بسیار دشوارتر، ولی مؤثرتر است. اگر کسی توانست از بالا به پایین در ذهن و شخصیت خود تغییراتی ایجاد کند، اتفاقات پایینی آغاز میشوند.
زهراسادات مرتضوی
انتهای پیام