به گزارش
خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا)، اخیراً نه تنها در کشورمان شاهد بالا رفتن اقبال عمومی به ترتیل هستیم و این هنر بیش از پیش توسعه پیدا کرده بلکه در کشورهای حوزه خلیج فارس نیز این قضیه صادق است و میبینیم که ترتیلهایی موسوم به خلیجی روی کار آمدهاند که البته موافقان و مخالفانی در داخل دارد.
قاسم رضیعی قاری بینالمللی کشورمان، طی یادداشتی که در اختیار ایکنا قرار داد به این نوع ترتیلها و ویژگیهای آنها اشاره داشته و به عدم استقبال مسئولان امر بر تولید ترتیلهای داخلی و سختگیریهای بیش از حد آنها انتقاد کرده است. متن این یادداشت در ادامه تقدیم میشود.
ترتیلهای موسوم به خلیجی امروزه در تمام شبکههای رادیو و تلویزیون حتی شبکههایی که مخصوص قرآن هستند فراوان پخش میشوند. مهمترین ویژگی این نوع ترتیلها سادگی اجرا و صدابرداری فوقالعاده آنها است.
اما در نظر اهل فن این تلاوتها مملو از خطاهای تجویدی و وقف و ابتدا است. خطاهایی که اگر یک دهم آن در قاریان و مرتلان ایرانی اتفاق بیفتد قطعاً غیرقابل پخش خواهند شد. به راستی ما را چه شده است، به کجا میرویم؟
همه دنیا میدانند و باور دارند که قاریان ایرانی پس از مصر بهترینند، حتی خود قاریان مصری هم بارها اعتراف کردهاند که ایرانیها در فنون تلاوت تنه به تنه مصریها میزنند و شاهد این مدعا هم بسیار است. متأسفانه امروزه کسانی دستاندرکار برنامهسازی در رسانه ملی هستند که توان و استعدادهای ایرانی را باور ندارند و به اصطلاح گل به خودی میزنند.
واقعاً به کجا میرویم، سالها است در کشور برنامه ترتیلخوانی خصوصاً در ماه مبارک رمضان داریم و نیز در مسابقات مختلف تعداد زیادی از قاریان به این فن مشغول هستند و نیز تولیدات بسیاری هم در این زمینه داریم. اما چرا استقبالی از این تولیدات نمیشود؟
مهمترین دلایل آن صدابرداریهای بیکیفیت آنها است. از طرف دیگر مسئولین نظارت بر این تولیدات، بسیار سختگیرانه با قاریان و مرتلان ایرانی برخورد میکنند که مجال هر نوع ابداع و نوآوری و تلمیح لحنی را از آنها میگیرند.
مطمئنا اگر همان اغماضی که در تلاوت دیگران صورت میگیرد برای قاریان ایرانی هم اعمال شود و از طرف دیگر استودیوهای استاندارد و صدابرداران حرفهای همانند تولیدات خوانندگان امروز کشور به این امر اهتمام ورزند رسانهها مملو از صدای قرائت قاریان ایرانی خواهد شد.
آن وقت است که اگر به اقصی نقاط دنیا نظر کنیم صدای استعدادهای ایرانی را خواهیم شنید و به خود افتخار خواهیم کرد. اما این امر مستلزم خودباوری و اجتناب از الیناسیون فرهنگی و بیگانهپرستی است.