«ماه‌ترین ماه»؛ یادبود مردی که فاتح زندگی بود / دل‌گویه دوستان در رثای مهندس ذوالفنون

همچنین، شکوهی، مشاور زبان و ادبیات معاونت صدای رسانه ملی، یکی از سخنرانان این مراسم بود که به خواندن شعری زیبا، که در رثای مرحوم فتحی‌پور سروده بود، پرداخت.

چون در چمن، چماندی آن قد دلربا را
بر خاک ره نشاندی، سرو روان ما را

در کارگاه هستی، آرند شور و مستی
چون بلبلان بخواندی، آوای خوش نوا را

چون از بلا گریزی؟ تا نام عشق بردی
خود اختیار کردی، تو یک جهان بلا را

داغ دل فراقت بر چهر ما پیداست
در گوش ماست هر دم، پیغام آشنا را

رفتی و ماند بر دل، درد و دریغ حاصل
درمان ز درد باشد، این درد بی‌دوا را

بی دوستان بقا را کاسایشی نباشد
چون جاودانه سازد؟! کس، عمر بی‌بقا را

یاران همنشینت، با چشم اشک باران
دل می‌دهد گواهی بردی به سر وفا را

از پورِفتحی ما یا رب! قبول فرما
بانگ نوای قرآن، طبع غزل‌سرا را

از جلوه بیش ناید، جز تحفه‌ای که آرد
برگی مخواه از این بیش، درویش بینوا را

محمدسجاد فتحی‌پور، فرزند زنده‌یاد، نیز ضمن تشکر و قدردانی از تمامی دست‌اندرکاران این برنامه اظهار کرد: درباره ابعاد مختلف زندگی مرحوم پدر همچون قرآن، ورزش، ادبیات و ... صحبت شد، اما راجع به نخ تسبیحی که تمامی این مهارت‌ها و علوم مختلف را کنار یکدیگر حفظ کرد، بحثی نشد.

وی با اشاره به اینکه این نخ تسبیح چیزی نیست که بتوان آن را در قالب کلام مطرح کرد، افزود: عاشقی و تعهد به حقیقت در کنار یکدیگر، نخ تسبیح و حلقه پیوندزننده ابعاد مختلف زندگی پدرم بود. به همین دلیل ایشان در هر جایی که جلوه‌ای از این حقیقت آشکار می‌شد، با پشتکار به پیش می‌رفت و سعی می‌کرد که تمامی نکات و آموزه‌هایی را که کسب می‌‌کند در اختیار دیگران قرار دهد.

فتحی‌پور با اشاره به اینکه فراتر از این، عاشقی پدر یکی از جلوه‌های ویژه زندگی او بود، گفت: ایشان به ویژه در یک سال اخیر درد و رنج شدید بیماری را تحمل می‌کرد و این تحمل نیز صرفاً عاشقی بود. فکر نمی‌کنم که هیچ دلیل و هدفی بتواند انسان را این چنین صبور و مقاوم کند. در تمامی تصاویر و کلیپ‌هایی که امروز از ایشان پخش شد، سخنان پدر سرشار از عشق به خدا و زندگی بود و هیچ اتفاق و دردی باعث نشد که تا آخرین لحظه زندگی حتی ذره‌ای از وضعیت خود شکایت کند.

وی با بیان اینکه فقدان پدر برای من و خانواده درد بسیار بزرگی است، تصریح کرد: پدر همیشه و در تمامی لحظات زندگی با تلاوت قرآن، نماز و صحبت‌هایی که با من می‌کرد، به ما درس زندگی می‌آموخت و لحظه لحظه نفس کشیدن او نیز سرشار از امید و عشق بود. دو سال پیش همراه با مرحوم پدر برای مراسم بزرگداشت مرحوم پدربزرگم به مسجد بلال آمدیم و امسال نیز بنده برای بزرگداشت پدر به اینجا آمده‌ام. هیچ‌گاه فراموش نمی‌کنم که پدرم چگونه در فقدان پدر و همسرش شکسته شد و چگونه این رنج‌ها را تحمل کرد. من نیز هنوز در حال یادگیری این موضوع هستم که چگونه فقدان ایشان را تحمل کنم.

عباس موزون، تهیه‌کننده و مجری برنامه «زندگی پس از زندگی»، دیگر سخنران این برنامه بود که به بیان خاطرات خود از مرحوم فتحی‌پور پرداخت و در ادامه نیز شعری را در رثای آن عزیز سفر کرده خواند.

امروز دلم پر از هوای تو شدست
در نای و نفس، نوا نوای تو شدست

شعر و غزلم به یاد تو می‌جوشد
حرفم، نظرم همه برای تو شدست

گهگاه در این ساختمان می‌خواندی
امروز ولی پر از صدای تو شدست

یک عمر پی خدا دویدی عاشق
چشمت اینک پر از خدای تو شدست

یارب! به رضایتت رضایت داریم
آن یار که مهمان صفای تو شدست

دیروز علیرضا رضای ما بود
امروز علیرضا رضای تو شدست

وی بیان کرد: علیرضای فتحی‌پور عاشق طبیعت بود؛ چون یک انسان طبیعی بود. انسان‌های طبیعی مثل او هستند و عمر خود را فتح می‌کنند. بزرگترین قله‌ای که در مسیر انسان است، عمر اوست که باید فتح شود و آقای فتحی‌پور عمر خود را فتح کرد. او به طبیعی‌ترین شکل ممکن با طبیعت خود زیست و به دوستان و اطرافیان نه با حرف بلکه با عمل آموزش می‌داد.

موزون تصریح کرد: بنده با آن مرحوم همسن هستم و علایق مشترک بسیاری داشتیم. نجوم، غواصی، شعر و ... از علایق مشترک ما بود و قرار مشترکی نیز با هم داشتیم. قرار مشترک ما این بود که علیرضا به من گفت که وقتی شیمی‌درمانی تمام شد، مجموعه‌ای را برای بیماران بسازیم و به آنان امید دهیم. حتی اسم «ققنوس» نیز برای این برنامه پیشنهاد شد که این طرح امروز به نیمه کار خود رسیده، اما متأسفانه علیرضای عزیز از میان ما رفت.

تهیه‌کننده برنامه «زندگی پس از زندگی» بیان کرد: همه ما دوست داریم که علیرضاهای زندگی ما همیشه در زندگی حضور داشته باشند؛ چراکه رفتن آن‌ها باعث می‌شود که احساس کنیم میزان خوبی در جامعه کاهش پیدا می‌کند.

اجرای مدیحه‌سرایی در وصف اهل بیت و خواندن اشعار دیگری از سوی دوستان و همکاران مرحوم فتحی‌پور از دیگر برنامه‌های مراسم «ماه‌ترین ماه» بود که با تلاوت و اقامه اذان هادی ایزدپناهی، قاری ممتاز قرآن کریم، به پایان رسید.