ممنوعیت‌ها علیه پوشش دانش‌آموزان در فرانسه؛ سکولاریسمی که به تبعیض انجامید

به گزارش ایکنا به نقل Euroasia Review،‌ این وب‌سایت در یادداشتی به قلم الطاف موتی  (Altaf Moti)، عالم پاکستانی‌تبار  به موضوع ممنوعیت پوشیدن عبایه(مانتوی بلند و پوشیده) در مدارس فرانسه پرداخت و نوشت: همزمان با آغاز سال تحصیلی جدید در فرانسه، دختران مسلمان با یک دوراهی روبرو هستند: پوشیدن یا نپوشیدن عبایه، لباسی بلند و گشاد که بدن و موهای آنها را می‌پوشاند.

دولت فرانسه ممنوعیت عبایه در مدارس دولتی را ناقض قوانین سکولاریسم دانسته که نمایش نمادهای دینی در آموزش عمومی را ممنوع کرده است.

این ممنوعیت که از 4 سپتامبر(روز گذشته دوشنبه) اجرا شده، انتقاد زنان مسلمان و گروه‌های حقوق بشر را برانگیخته است که آن را نوعی تبعیض و حمله به آزادی بیان خود می‌دانند.

عبایه یک لباس اجباری برای زنان مسلمان نیست، اما زنان محجبه این پوشش را به عنوان نشانه فروتنی و ایمان انتخاب می‌کنند. برخی نیز از آن به عنوان راهی برای بیان هویت و فرهنگ خود استفاده می‌کنند، به ویژه در کشوری که اغلب با نژادپرستی و اسلام‌هراسی روبرو هستند.

عبایه و حجاب دو نوع لباس متفاوتی هستند که برخی از زنان مسلمان می‌پوشند. عبایه یک عبای گشاد است که بدن و مو را می‌پوشاند، در حالی که حجاب روسری است که موها را می‌پوشاند اما صورت را نمی‌پوشاند.

حجاب از سال 2004 در مدارس دولتی فرانسه ممنوع شده و این ممنوعیت به عنوان بخشی از قوانین سکولار این کشور صورت گرفته که نمایش نمادهای دینی در آموزش عمومی را ممنوع می‌کند. عبایه تا این اواخر در مدارس دولتی فرانسه ممنوع نشده بود.

 با این حال، برخی از مقامات مدرسه قبلاً دانش‌آموزان را از پوشیدن عبایه قبل از ممنوعیت رسمی منع یا محدود کرده بودند، زیرا مدیران مدارس آن را نشانه‌ای مذهبی می‌دانستند که قوانین سکولار را نقض می‌کند.

وزیر آموزش و پرورش، گابریل اتال، گفت که او تصمیم گرفت عبایه را ممنوع کند زیرا پوشیدن این لباس  «یک ژست مذهبی، با هدف آزمایش مقاومت جمهوری (فرانسه) و حریم سکولاری است که مدرسه باید ایجاد کند.»

او مدعی شد که دانش‌آموزان نباید با نگاه کردن به یکدیگر دین دیگر دانش‌آموزان را تشخیص دهند و سکولاریسم به معنای «آزادی و رهایی خود از طریق مدرسه» است. وی همچنین گفت: قبل از شروع سال تحصیلی قوانین شفافی را در سطح ملی به مدیران مدارس ارائه خواهد کرد.

با این حال، دختران مسلمانی که عبا می‌پوشند، با استدلال او موافق نیستند. آنها می‌گویند که تلاش نمی‌کنند جمهوریت را به چالش بکشند یا دین خود را به دیگران تحمیل کنند، بلکه صرفاً انتخاب و اعتقاد شخصی خود را بیان می‌کنند. آنها همچنین می‌گویند که با پوشیدن عبایه احساس ظلم و بیگانگی نمی‌کنند، بلکه احساس قدرت و احترام می‌کنند. این زنان و دختران استدلال می‌کنند که ممنوعیت عبایه باعث ادغام یا برابری نمی‌شود، بلکه آنها را از جامعه مدرسه دور می‌کند.

تعداد زیادی از این دختران تصمیم گرفته‌اند که از این ممنوعیت سرپیچی کنند و به پوشیدن عبایه ادامه دهند، حتی اگر به معنای مواجه شدن با تعلیق از درس یا اخراج باشد. آنها می‌گویند که حاضرند برای حقوق و کرامت خود بجنگند و به خاطر همنوایی با جامعه از عقاید خود کوتاه نمی‌آیند. این افراد امیدوارند که اعتراض آنها باعث افزایش آگاهی و گفت‌وگو در مورد تنوع و کثرت‌گرایی جامعه فرانسه شود.

ممنوعیت عبایه و سرکوبی با استاندارد دوگانه

ممنوعیت عبایه بخشی از سرکوب گسترده‌تر نمادها و مسائل اسلامی در فرانسه است که پس از یک سری حملات تروریستی در سال‌های اخیر تشدید شده است. در سال 2010، فرانسه استفاده از برقع را در انظار عمومی ممنوع کرد که خشم مسلمانان را برانگیخت.

در سال 2020، رئیس جمهور امانوئل ماکرون، لایحه‌ای بحث برانگیز برای مبارزه با «جدایی‌طلبی» و «اسلام‌گرایی افراطی» را اعلام کرد که شامل اقداماتی برای قانون‌گذاری در مورد مساجد، انجمن‌های اسلامی و مدارس اسلامی بود. این لایحه توسط رهبران و فعالان مسلمان به عنوان نقض آزادی مذهبی و آزادی‌های مدنی مورد انتقاد قرار گرفته است.

بحث در مورد نمادها و اعمال اسلامی نیز افکار عمومی و احزاب سیاسی در فرانسه را دچار اختلاف کرده است. در حالی که برخی از موضع دولت به عنوان راهی برای دفاع از سکولاریسم و وحدت ملی حمایت می‌کنند، برخی دیگر با آن به عنوان راهی برای انگ زدن و به حاشیه راندن مسلمانان مخالف هستند.

تا آنجا که به اقدامات مکرون مربوط می‌شود، این اقدامات مبتنی بر دیدگاهی تحریف شده و منفی نسبت به اسلام است که آن را با تروریسم، افراط‌گرایی و تجزیه‌طلبی برابر می‌داند. این دیدگاه تنوع اسلام و کمک‌های مثبت مسلمانان به جامعه فرانسه را نادیده می‌گیرد.

اقدامات او تحت تأثیر احزاب راست افراطی و پوپولیستی است که از اسلام‌هراسی و بیگانه‌هراسی به عنوان راهی برای کسب آرا و قدرت استفاده می‌کنند. این احزاب از ترس و خشم مردم فرانسه پس از حملات تروریستی سوء استفاده کرده و مسلمانان را به عنوان دشمن مورد حمله قرار می‌دهند.

علاوه بر این، این تصمیمات اقداماتی ناهماهنگ و ریاکارانه است، زیرا آنها مدعی دفاع از سکولاریسم و برابری هستند، اما در واقع فرهنگ و ایدئولوژی غالب را بر اقلیت‌ها تحمیل می‌کنند. این اقدامات همچنین استانداردی دوگانه ایجاد می‌کنند، زیرا برخی از نشانه‌ها و نمادهای دینی را در مکان‌های عمومی مانند تزئینات کریسمس یا غذاهای کوشر(معادل حلال در یهودیت) مجاز می‌داند، اما برخی دیگر را نه.