Ano ang Sinabi ng Qur’an/9 Kilala Mo Ba ang Inyong Kaaway?
Nang nilikha ng Diyos ang tao at hinipan ang Kanyang espiritu sa kanya, ang tao ay pinangalanang pinakamahusay sa mga nilalang dahil naaabot niya ang mga pagiging perpekto at mga birtud na hindi makakamit ng ibang nilalang. Hiniling ng Diyos sa lahat ng mga anghel na magpatirapa kay Adan. Hindi ito ginawa ni Satanas dahil naniniwala siyang nakatataas siya sa tao. Pagkatapos ay tinanggihan siya ng Diyos at hinimok siyang umalis sa hardin.
Ito ang dahilan kung bakit si Satanas ay naging isang kaaway ng tao at nanumpa na ilihis ang tao mula sa landas ng pagiging perpekto. “Siya ay nagsabi, ‘Sa pamamagitan ng Iyong Kaluwalhatian, aking hikayatin silang lahat (mga anak ni Adan).’” (Surah Sad, Talata 82). Ang kuwentong ito ay nabanggit sa mga talata 34 hanggang 39 ng Surah Baqarah.
Ayon sa mga turo ng Islam, maaaring ilihis ni Satanas ang tao sa landas ng Diyos sa pamamagitan ng pang-akit sa kanya na magsagawa ng mga kasalanan.
Pinangalanan ng Diyos si Satanas bilang kaaway ng tao sa ilang mga pagkakataon sa Qur’an, kabilang ang "Huwag hayaang hadlangan kayo ni Satanas mula sa tamang landas. Siya ang iyong sinumpaang kaaway” (Surah Az-Zukhruf, talata 62).
Itinuturo ng guro at mananaliksik ng Qur’an na si Mohsen Qaraati ang dalawa sa mga mensahe ng talatang ito:
- Kung isasaalang-alang ang kasaysayan ng panlilinlang ni Satanas kina Adan at Eva, ang kanyang poot ay kitang-kita sa lahat.
- Ang pag-uunawa sa mga tukso ni Satanas ay hindi nangangailangan ng karagdagang pagmumuni-muni dahil karaniwan na naiintindihan ng tao ang anumang paglihis.
Ngayon, ano ang pangangailangan ng pag-uunawa sa pagkapoot ni Satanas sa sangkatauhan? Kung tatanggapin natin na ang tao ay hilig sa paglago at pagiging perpekto sa pamamagitan ng patnubay, kaya kailangan niyang malaman ang mga hadlang na nasa landas na ito. Alinsunod dito, ang isa sa mga pangunahing tungkulin ng bawat tao ay kilalanin ang kaaway na ito at ang mga pamamaraan na ginagamit ni Satanas upang maimpluwensyahan siya.
