Kur’an-ı Kerim’de birçok ayet insanı felsefi düşünmeye sevk eder

İhlas suresini okuyan ve “O Allah birdir “ diyen bir kimsenin felsefi düşünmemesine imkan varmıdır? Diğer yandan Kur’an, birden fazla tanrı varsa, fesadın olacağını vurgularken, insan nasıl bunu görmezden gelebilir?

Allah’ın Resulü’nün (s.a.v) kurduğu ütopyanın ayakta kalabilmesi için neden kendisinden başkasına ihtiyacı olduğunu düşünüyoruz? Medinetün Nebir’de bir kimlik ve kültür oluşturulmuş, yeni bir halk ortaya çıkmıştı ki bu yeni kültür herkese yeni bir şehrin kurulduğunu düşündürdü.

Medine’de yeni bir kimlik oluşturulması

Bu kimliğin kendine ait pek çok yeniliği vardı. İhlas suresine  gelince, (De ki: O Allah birdir) bu ayeti okuyup da felsefi olarak düşünmeyen var mı?

Haşr suresi 22-23-24. Ayetlerini okuyoruz: “O, kendisinden başka tanrı olmayan Allah’tır; duyular ve akılla idrak edilemeyeni de edileni de bilir. O rahmândır, rahîmdir.”

“O, kendisinden başka tanrı olmayan Allah’tır; egemenliğin mutlak sahibidir, her türlü eksiklikten uzaktır, esenlik verendir, güven sağlayan ve kendisine güvenilendir, görüp gözeten ve yönetendir, üstündür, iradesine sınır yoktur, büyüklükte eşi olmayandır. Allah onların yakıştırdıkları ortaklardan tamamıyla münezzehtir.”

“O, takdir ettiği gibi yaratan, canlıları örneği olmadan var eden, biçim ve özellik veren Allah’tır. En güzel isimler O’nundur. Göklerdekiler ve yerdekiler hep O’nu tesbih ederler. O üstündür, hikmet sahibidir.”

Bu ayetleri okuyup da felsefi düşünmeyen var mı? Kur’an, birden fazla ilâh varsa, fesadın çıkacağını vurgularken felsefi olarak düşünmemek nasıl mümkün olabilir?

Kimliğin bir bölümünün akılcı ve tanıma yönü vardır. Bir kısmı siyasi ve daha önemli kısmı kültürel ve toplumun genel hareketidir. Peygamber kimlik felsefesini sundu ama bu geleneksel felsefe değildi.

Bazıları toplumun nasıl yönetildiği konusunda Peygamberimize itiraz ettiler. Bir hükümdarın bir sarayı olması ve insanlardan ayrı yaşaması gerektiğini söylediler. Ve kayser gibi krallar gibi yönetmesi gerektiğini söylediler. Fakat Peygamber Efendimiz’in hayat tarzı böyle değildi. Halkın yanında ve arasında yaşıyordu. Bu sünnet Peygamber’den sonra yavaş yavaş ortadan kalktı

Beşeri Bilimler ve Kültürel Çalışmalar Araştırma Enstitüsü Fakültesi Öğretim Üyesi Muhammed Ali Fethullahi’nin konuşmasından alıntıdır.